sessiz kalmak, susmaktır. duygu anlamında hareketlerdir. fakat bu hareketler nazlanma hareketleri değildir, olmamalıdırda. kalbi kırılan harbi kırılmıştır, nazlanma falan yakışık almaz zaten. ki kalbi kırılandan dil ucuyla özür dileyenin, kalbi kırılan sessiz kalan insana, nazlanma demeside abesle iştigalin alasıdır. ya aslında başa gelmeyince anlaşılmayacak şeyler. her iki taraf için de empatiye bayağı ihtiyaç oluyor böyle durumlarda. iki günlük dünya için diye diye her taraf kalp kıranlarla doldu zaten. ne diyek. hayırlısı.
nazımın geçebileceği bir kişiyse illaki vücut dilimle belli eder hatta samimiyetimize ve duruma göre dile getiririm.
fakat değilse ve kasten yapıldığını düşünürsem; hiçbir şekilde dile getirmem, birden buz gibi olur, mevzuyu tüm sorumluluğu üzerime alarak kapatmaya çalışır ve bir daha asla o kişiyle aramızda herhangi iyi veya kötü bir mevzu oluşmamasına özen gösteririm.
birileri size kalbinin kırıldığını söylüyorsa, hala umut var demektir.
susar , kendi içinde kendisiyle konuşur . sorular sorar kendince cevaplar fakat yine tatmin olmaz. kırgınlık basit bir sebepse bir müddet sonra unutulur gider. eğer sevilen , değer verilen bir insandan darbe alınmışsa işte o kolay kolay unutulmaz. iyileşmeyecek bir yara gibidir. ona da söylenmez fakat insanı içten içe kemirir. hayattan soğutur.
