kalabalığın aşırısı boğucu ve bunaltıcıdır. insan bazen adım atacak yer, sesini duyuracak zaman bulmakta sıkıntı çeker.
yalnızlığın aşırısı ruhu karartır, depresyona sokar.
dolayısıyla hem kalabalık hem de yalnızlık eşit derecede değerlenmeli, aşırıya kaçırılmadan yaşanmalı, yaşatılmalıdır.
Yalnızlık bir tercih değilse dünyanın en kotu şeyidir belki de. Tabi bizim millet yalnızlık deyince sevgilinin olmamasını anlıyor genelde. Yalnızlık kimseyle derdini paylaşamamaktır. Seni anlayan, değer veren,seni seven kimsenin olmamasıdır. Yalnızlık mı cidden ya?
Kalabalığı da sevmem ama yalnızlık gerçekten kotu.
