hergün yaşadığım durumdur. balık istifi gibi olan otobüste tutunacak bile yer yokken durağa gelmeden o düğmeye nasıl basılacak, hadi bir şans düğmeye bastınız diyelim o kapıdan nasıl inilecek. bunları düşündüğünüzde içinizi bir korku sarar işte. ya şoför ben daha kapıya bile varamadan otobüsü hareket ettirirse, inecek var diye uyardığımda ya duymazsa diye binbir korku yaşıyorum durağa her yaklaştığımda.
bi şekilde iniliyor o kalabalık arasından, yarılıyor o üst üste istiflenmiş şekilde insan seli..
indikten sonra boş boş bakıverirsin dolu otobüse ve içerdekilerin akıbetini düşünürsün ne de olsa sen inmişsindir ve g*tü kurtarmışsındır.
kapıya mümkün olduğunca yakın yerlerde durma çabasını beraberinde getiren ya da ineceğin durağa gelmeden önce yavaş yavaş kapıya yaklaşmanızı sağlayan korkudur. .**
her bindiğimde içimi saran korkudur.
ya inemezsem
ya durak geçerse
ya şöfer bey ben tam inerken kapıyı kapatırsa orda kapıda asılı kalırsam
korkulmucak gibimi!
