Şöyle bir öğlen vakti, balon kafe' de oturup martı sesleri eşliğinde bir çay içmek, haydarpaşa garını seyretmek, kuşlara yem atmak...
Özledim mi nedir sözlük?
memleketimin yegane en güzel yerlerinden birisi, anılarımı, duygularımı paylaştığım istanbul'un en gösterişli ilçesi. tarif edemeyeceğim kadar çok seviyorum...
Özlenilesi nadir yerlerdendir.
Sanat Sokağının havası bir başkadır, barlar sokağının ayrı bir ahengi vardır mesela. Bir de sanat kafeleri, siz arkadaşınızla sigara içerken piyano sesi duymak ya da resim çizen birisinin dikkatine dalıp gitmek, onun çizgilerinde kaybolup kendinize dair şeyler bulmanın tadı çok farklıdır.
o kalabalık sizi kaybetmez, içine dahil eder.
Kadıköy sokaklarına özlem duyun, öylesine bile yürünecek sokakları ve size verebilecek anılara sahiptir.
ah,kadıköy.
doğduğum büyüdüğüm kadıköy. çocukluğum, gençliğim kadıköy.
anılarım,yaşanmışlıklarım, en güzel mutluluklarım, heyecanlarım...
taşınmamıza en çok da kadıköyden ayrılıyorum diye üzülmüştüm. ağlamıştım.
insan anılarından kopmak ister mi?
koptum işte. ayrıldıktan sonra da hiç orada olduğum kadar mutlu olmadım.
her vapurla kadıköye geçişimde, vapurdan inerken şöyle kafamı kaldırıp her seferinde "ah kadıköy" diye bir nidalanıyorum kendi kendime.
hafızamdan gitmeyen bir sürü hikaye. iyisi kötüsü; hepsi. ama ben yeniden gelip orada yaşayacağım. ben kadıköyü yaşayacağım. ve biliyorum ki en çok orada mutluyum.
ve bildiğim bir şey daha var ki nerede mutluysam orada olmalıyım.
bir semtten çok, tutkudur kadıköy.
alışkanlıkların en güzeli.
Eskiden daha yalın ve huzur doluyken artık son derece istiklal Caddesini andırmaya başlamış olsa da, "hayatı, yaşamayı ve sevmeyi öğrendiğim/iz" yerdir.
