annelik içgüdüsüyle gerçekleşen merhamet duygularının açığa çıkmasıdır. er kişi, hatunun canına da okusa "seviyor diye" katlanır. sonrasında aylar geçer ve kadıncağız bir enkaza döndüğünü fark eder ödün vere vere her anlamda. seviyorsun da onun malı değildin sen unuttun galiba.
bi kadın olarak söyleyebilirim ki, yapılabilecek en büyük hata ilişki süresince bambaşka bir insana dönüşmektir. zevkleri, arkadaşları, her şeyi değişir bazılarının.
hemen her konu için çekimser, kararsız davranmalarıdır. oysa;
"kararlı davranabilmekte sizler için ne büyük faydalar vardır." buyurulmuştur kendilerine.
istisnalar elbette vardır ama normal şartlar altında ilişkilerin kadın tarafı herdaim "acabalar" ve "ihtimaller" üzerine devam eder yoluna. oysa erkek kişi için durum pek de böyle seyretmez, ayrı mesele.
Çok şey yazmaya niyetlenip, ne de olsa umursamayacaklar ve tavırlarında bir değişiklik olmayacak, yine bildiklerini okuyacaklar düşüncesiyle sonradan yazdıklarımı sildiğim hatalar topluluğu. (bkz: allahın verdiği nefesi boşa harcama)
çok zorlamalarıdır. yürümediği belli olan bir ilişkiye adamın ilgisizliğine, kendini beğenmişliğine, umursamazlığına ve sorumsuzluğuna rağmen emek harcamalarıdır. sonrasında daha çok kırılırlar sadece ve bu kırgınlıklar bütün ilişkilerini etkiler.
vallahi de billahi de tez konusudur bu. önce beğenirler, sonra beğendiklerini değiştirmeye kalkarlar. değişeceğine inanarak işkenceyi uzatırlar. bir de biriktirip biriktirip hiç olmadık bir zamanda patlarlar.
