gördükten sonra uyandığınızda, eğer yanınızda kimse yoksa; kendi kendinize, geçti geçti demenizi bile rahatlatan durum. rahatlatan derken, o kabusun verdiği korkunun, uyandıktan rahatlama duygusunu almak için, baya kasıyorsunuz kendinizi zaten.
Uyanabildiğine şükreder bazen insan. Kabus olduğunu bilmenize rağmen çığlık çığlığa uyanamamak vardır. boğazınızı sıkan ellerden kurtulamazsınız.
Olağan olarak mükemmel giden ve görmekten zevk aldığınız, hiç bitmesin istediğiniz rüyanın sonu nasıldır bilinmez bir anda tersine dönüp doğa üstü haller alabilir.
Uyandıktan sonra Yarım saat dışardan gelebilecek olası korkunç şahıslara karşı (olmayan şahıslara karşı) üzerinizdeki pikeye mumya gibi sarınıp sakinleşene kadar beklersiniz. Biriyle konuşmak/paylaşmak en güzelidir ama daha güneş bile doğmamışken kimseyi uyadırmak istemediğinizden sessizce uyumaya çalışırsınız.
Bir daha kabus görmek istemezsiniz ama nasıl geçireceğiniz hakkında fikriniz yoktur.
Streslendikçe engellenemez duruma geliyor. Deliksiz bir uyku sonucu uyandığım sabahları özlüyorum sözlük. Sakinleşmek bazen çok zor oluyor.
uyandıysan sıkıntı yok, karabasanla uyandıysan sıçtın, kıvran dur, kimse sesini de duymaz ki sesin çıkmıyor zaten, üstüne cinler gelir ağzına da işerse tamamdır işte.
