bir ara uğrar gibi olan, ancak pabuçlarını koltuk altına sıkıştırmış araziye uymak üzere enselenen uyku ile yapılan fabldır. komiktir, gerçek olmadığı kadar yalan da değildir:
-ömrüm hep seni kovalamakla mı geçecek?
+elinin körü, gündüz zort zort uyu gece suçu bana at!
- vik vik etme, gel bakiim buraya.
+ yok boğuyor beni buralar, nefes alamıyorum.
-gel sana suni teneffüs yapıcam.
+yok, bana müsaade, teneffüse sen çık.
- sabah tenhada sıkıştırırım seni, horul horul oymazsam ne olayım.
+ ben kaçtım, sen balkondan yağmur ile dertleş...
kaçan uykunun günün en sosyal saatinde benliği esir almasıyla son bulacak doğumsal, iletişimsel, ninnisel sözdizimleri..
uyku kaçmaz...uyku randevusuna kendi karar veren sevgilidir...
kaçan uykunun günün en asosyal saatinde seni böyle yatagın ortasında, koridorun en ucunda, bir sandalye tepesinde bırakıvermesi, soruların yanıtsız kalması, devinimsizliklere yelken açmalar, pogacalar..
kaçan uyku ile diyaloga girmeyi degil,
hazır olda bekleyen uykusuzlukla sohbeti sever kimisi.
uyku ve ruya birlikte kacmaktadir;
sahip arkalarindan bagirir:
+ kacma lan! orusbu cocugu!
uyku durur ve:
- ruya sen kac beni tanidi serefsiz!
der ve sahibine gider. ***
