Herkes buyur gelisir bir ben cocuk kalirim sanirdim. (bkz: Ailenin en kucuk cocuğu olmak)
Sonra ben buyudukce herkes cocuklugumdaki gibi kalir zannetmistim...nafile... Ben buyudukce o guzel insanlar birer birer yitip gittiler..
Ben ailemden başka bir odadayken onların diğer odada toplanıp benden gizli çikolata,şeker falan yediklerini, ben odaya girer girmez de hepsini sakladıklarını sanırdım. Neden böyle bir şeyi kurduğum hakkında hiçbir fikrim yok ama.
beni babamın dünyaya getirdiğini sanardım. o yüzden onu annemden çok sevdiğimi. babam da hep tazelerdi bu inancımı 'tabi yavrum, annenin işi vardı seni ben doğurdum' diye diye.
Küçükken organlarımız yerine içimizde çalışan, ellerinde el arabası olan ve zararlı yiyecekleri aşağı atan yararlıları köşeye koyan küçük adamlar var zannediyordum.
Görünen dağların arkasında dağın yüksekliğinde ayılar oldugunu ve bizim yaşadığımız yerlere gelemesin diye o dağların var olduğunu sanırdım. Bir gun dedeme bunu itiraf etmem ve dedemin gerçeği açıklamasıyla son buldu. Dağın arkasinda da bizim gibi insanlar olduğunu bir türlü hayal edememiştim. O daglar, o kocaman ayıların gecmemesi için engeldi.
küçüktüm, her arabaya bindiğimde arka koltuğun ortasına yerleşir, iki koltuk arasından babamın koca arabayı nasıl kontrol ettiğini hayranlıkla izlerdim. her araba solladığımızda bunlar nasıl birbirine çarpmıyor, ya diğer arabayı süren amca birden önümüze çevirirse direksiyonu diye sorardım babama, aynaları var bizim geldiğimizi görüyor ve bize yol veriyor, o yüzden öyle bir şey olmaz gibi şeyler diyerek geçiştirirdi babam da. büyüdüm, geçtiğimiz hafta seyir halinde ilerlerken önümdeki araç aniden sebepsizce önüme kırdı ve küçük çaplı bir kaza yaşadım, "o an" aklıma geldi ve al işte hani bizi görüyordu diyerek kızdım babama.
En az dayaği ispikleyen yer sanardim yalniz hakkaten en cok pislik yapan hem her mevzuda isine gorur hemde sokakta en az lafi yer bizide ispikler ortadan sıvışırdı . Patlattiğimiz catapatlar haram olsun .
Amk ben tükürük yutmanin bir hastalık olduğunu, sürekli yuttuğum için şişip patlayacağımı sanıyordum.
7 yaşına kadar sürekli lama gibi tükürüp durdum, en son biri sordu niye böyle yaptığımı ben de anlattım, güldü herkes yapıyor onu dedi de öyle normale döndüm.
