üzerinde futbolcu resimlerinin olduğu kutucuk vardı içinden sakız çıkardı. takımının kadrosunu tamamlarsan top verilirdi. ışte beşiktaşimin tum kadro tamam tek ali eren yok arar arar bulamazsın adamı. hatta herkes onu arardi paradan kiymetliydi kağıt parçası. o değilde taa o zamandan kalp hastası ettin beni be beşiktaşım !
(bkz: taso)
hatta sırf bu yüzden mahalleyi birbirine katmışlığım var benim.
bir gün mahallede çoluk çocuk toplandık taso oynuyoruz. yeni taşınan bir eleman var aramızda, ben bunu bir kektim, ama öyle böyle değil. çocuğun elinde tek taso kaldı, neredeyse ağlayacak, "taam taam al hadi tasolarını geri" dedim (ağlayan erkeğe dayanamam ben çünkü, ben de ağlarım).
ayyy... çirkef... böyle beni omzumdan tutup silkti bu "sen benimle dalga mı geçiyorsun?" diye. beni silkeledi. beni!
gözüm döndü tabi benim orada, birbirimize girdik. ama nasıl!?
resmen yerleri süpürdük. bir o vurdu, bir ben. sırayla tokatlaşmaya başladık ki, abim geldi, olaya dahil oldu. bir ona patlattı, bir de bana. sonra çocuğun annesi geldi "sen kime vuruyorsun!?" falan diye abime bağırdı. annem indi aşağıya "sen kime bağırıyorsun asıl?" diye kadının üzerine yürüdü. kadının diğer oğlu camdan kafasını çıkardı "getirmeyin lan beni oraya!" diye bağırdı. dayım çıktı balkona o sırada "gel lan adamsan!" dedi.
"kimsin lan sen?" "adam mısın?" falan derken en nihayetinde ortalık yatıştı. sonra "niye kavga ettiniz?" diye sordular, söyleyemedik lan taso yüzünden diye. tek kelime etmedik hiç birimiz. 3. dünya savaşı çıkmasa da, küçük çapta bir harp çıkardık resmen taso yüzünden.
öyle yani...
