yurt dışında okurken (evet yurt dışında okudum * , kaldığımız yurt odasını paylaştığımız japon bir tıp öğrencisi arkadaşım vardı. çılgın, her cuma ve cts akşamı sabaha kadar partileyen, gördüğü her kadına yazan, sapık ruhlu bir adamdı. ama çok eğlenceli idi. marihuana kullanırdı, tam thug life yaşardı. kendisine oğlum sen nasıl japonsun, bildiğim bütün japon imajını yerle bir ettin diye takılırdım. ama dersleri de fena değildi. neyse bu japon okulu bitirdi, Sapparo'ya döndü. cerrah eğitimi aldı, arada bir yazışıyorduk. 4-5 yıl önce japonya'ya gittiğimde kendisi de tokyo'da olduğu için görüşme imkanımız oldu. o çılgın iş adamı gitmiş, bilim insanı olmuş, inanılmaz saygın biri vardı karşımda. sadece gözleri hala deli deli bakıyordu * . nasıl oldu bu değişim diye sorunca, kendisi, biz japonlar bir süre çılgın bir yaşam sürsek de sonunda genlerimize geri dönüyoruz. japonya'ya dönünce, ister istemez toplum seni bir kalıba sokuyor dedi. yani demem odur ki ibn'i haldun yine haklı çıktı, coğrafya kaderdir. japon profosör, japon toplumu gibi, türk profosör de bizim toplumumuzun aynası.
