one klibindeki halleri ve tavırlarıyla aklımda kalan metallica solisti. o nasıl gitar çalmaktır. onlar nasıl hareketlerdir lan. 90 ların metal müzik tiplerine adını titanyum harflerle kazımıştır. kirk ile beraber saçları ortalığı yakmaktadır.
ne varsa gene bu abide var ya hu. o nasıl bir sestir. 13 haziran'da istanbul'u sallayan bir konser vermişlerdi, abartmıyorum gerçekten sallanmıştı istanbul o zaman.
fortune fame, mirror vain, gone insane but the memory remains, yeaaaah ! dediğinde beni benden alan metallica solisti...
edit: bugün ki ikinci james hetfield entry'im miş farkında değilim. üstelik valla hiç dinlemedim bu akşam.
geçen gün lahmacun yiyorum, aa bi baktım abi bir diş alabilir miyim dedi, bi şaşırdım tabi. tanımıyorum da kimdir nedir, elinde gitar gelmiş lahmacun dişliyor, sonra çocuklardan birisi tanıdı, aa bu dedi jeymis hetfeld değil mi? o kim yahu dedim, benim dedi, yahu sensin de sen kimsin dedim, işte dedi böyle böyle, yahu bırak allasen dedim lahmacun güzel mi dedim, abi keşke soğan da olsaydı dedi, hemen kırdım bi soğan oracıkta, al dedim, oh dünya varmış dedi, gözleri açıldı adamın yeminle.
dil sürçmeleriyle, detoneleriyle, yer yer saçtığı tükürüklerle, bildim bileli black explorer'ıyla sevdiğim metallica solisti. her nedense lars'ı metallica kurucularından olarak göremiyorum. james daha çok yakışıyor gibi. ahh cliff... bu adamın cliff'e söylemesini özlüyorum.
edit: eksileyen arkadaşlar, koyu bir james ve metallica hayranıyım.
