devlet dairelerinde işlerinin sürüncemede kalmasına alışan insanımızın, işleminin hemen yapılması durumunda şaşkınlığı ve minnetarlığını belirtme biçimidir.
oluyor bunlar, ben bile şaşırıyorum.
bir gün yine masamda oturmuş çalışıyorum (çok çalışan bir memurum imajı çiziyorum burda) bir vatandaş geldi ve evraklarını çekinerek uzattı. geldiğini fark edemedim, malum gözlerim masadaki evraklarda (yine çok çalıştığımı belirttim). hafifçe başımı kaldırdım ve karşımdaki adam titreyen bir sesle "şşşeey ben" dedi devamını getiremedi ve ben ivedilikle evrakları elinden aldım. incelerken yine titrek bir sesle "şşeeey ben kapının önünde bekliyorum" dedi. ben afalladım tabi. neden kapının önünde bekleyeceğini sordum, nereye gitse kapının önünde bekle, dediklerini belirtti. imtemsizce güldüm. evet istemsizceydi çünkü bir taraftan meslektaşlarıma kızarken diğer taraftan adamın o marur hali çok hoşuma gitmişti. hayır kapının önünde beklemenize gerek yok lütfen oturun, dedim ve masamın önündeki sandalyeyi işaret ettim. adamın dediğine göre, bazı memurlar (meslaktaşım olmalarından utanıyorum) bağırıp çağarıyor ve hemen kapının dışında beklenmesini söylüyorlarmış. adam da şaşırmıştı benim o tavrıma. şaşırmayın, burda sizin evraklarınızı tamamlamak için çalışıyorum dedim ve gülümsedi.
işlemi bitirdim ve evrakları uzattım. adam ayağa kalktı hafifçe eğildi. adamın eğilmesinden dolayı öyle utanmıştım ki napacağımı şaşırdım hafifçe ayağa kalkmaya yeltendim, birinin önümde eğildiği hissi rahatsız etmişti.
defalarca teşekkür etti. aman efendim görevim bu benim abartıyorsunuz dedimse de dinletemedim. meğer günlerdir dolaşıyor bir türlü işlemini yaptıramıyormuş, bilseydim başta size gelirdim dedi. kartını bıraktı, işiyle ilgili ne konu olursa olsun istediğim zaman arayabileceğimi de ekledi. ve kapıdan çıkarken yine yüzünde o gülümseme vardı.
özetle, işinizin yapılmamasına alışmış olabilirsiniz. ama işin yapılması olağan bir süreçtir. zamanla o utandıran memurlar da tarih olacak. inanıyorum.
