kimileri için çocukluk zevkidir. Öyle kalmıştır. Önümden geçilmesi bile boğma sebebiydi bir zamanlar. Pek bir numaraları yok artık. Gürültüsü can sıkıyor.
türk toplumunun her konudaki bilirkişi özelliğini ortaya çıkaran durumdur çoğu zaman. nerede bir inşaat işi şantiye görseler üç dört tanesi yan yana dizilip konu ile ilgili yorumlarını beyan ederler.
+bak orayı iyi kazamadı
-biraz sağından girmesi gerekiyor.
+acemi galiba
gibi türlü türlü yorum yapıp çalışan kişiyi yönlendirmeye bayılırız toplum olarak.
bundan ne zevk alırlar hiç anlamam. kaba saba makineler, zerre estetik içermeyen kaba hareketler, çirkin bir çalışma ortamı...
onun yerine mesela insan izlemeyi severim ben. işine konsantre olmuş tecrübeli bir insanı uzaktan izlemek çok zevklidir. el hareketlerine, vücut hareketlerine tecrübesi oranında estetik, kıvraklık katar. izlemesi insana zevk verir. mesela cam işçisi ya da elektronik alet tamircisi. veyahut otobüs şoförü. iş makinesi eziyet lan. iğrençsiniz ibneler.
belli frekanslarda yaydığı ses dalgalarıyla tüm emeklileri toplayabilen makinalardır iş makinaları. o frekansı tutturmak için kareli gömlek, ön cebinde kimlik, sigara ve çakmak olması gereklidir ve eve karpuz alarak giden, en az 4 yıl önce bir kurumdan emekli olması gerekir
hayatta tadabileceğiniz ender zevklerden biridir. o toz yığını ve makinenin ilerlemesi, insanı derinden etkiler, aslında bi bakıma sübliminal mesaj gibidir.
eskiden babam iş makinesinde çalıştığı için yıllarca içinden, dışından, sağından, solundan her yanından yaptığım eylem. özellikle sabahın köründe, panelin dış kısmında, kepçe*nin solunda motorun hemen üstündeki yerde sağa-sola dönerken uyuyakaldığım zamanları hatırlarım, öyle tatlı bir uykuydu ki. sabahın ayazında motorun sıcaklığının mazot kokusuna karışmış ılık esintisi... -olmaz ki- sıkıldığım zaman olursa çıkar kamyonun birine şehri turlardım. yaz tatillerimin en büyük eğlencesi buydu. pek fazla arkadaşım olmadı sözlük. böyle asosyal bir adam oldum çıktım işte.
