eksiksiz tüm insanların içlerinde kabristanlar kadar ceset taşıyor olması durumu.
işe, okula, sevdiğimiz insanlarla buluşmaya giderken, en tatsız anda evimize misafir olarak gelenleri karşılarken takındığımız maskeler aslında içeri de ölen kişilere yaptığımız makyajlardan fazlası değil.
bir şeyler ne zaman yola girse bilin ki içinizde ölen biri var demektir.
yaşadıkça, gördükçe yığılıyor içimizdekiler. çürüdüler. her sabah neden acı bir tat kalıyor sanıyorsunuz ağzınızda?
bu kimliği belirsiz cesetler yani bizler birer faili meçhul değildir. failleri yine bizleriz. biz öldürdük onları.
yaşamak istediklerimizi, geçmişin bir döneminde falanca köşede beklediklerimiz... o zamanlara geri dönüp, sanki kendi ardımızdan yürüyormuş gibi seslenmek istediğimiz zamanlar kendimize... ''her şey çok kötü olacak hey! buraya bak!'' keşke gelecekteki günlere geçmişe döner gibi dönebilseydik; ölmeden önce hislerimiz duyabilseydik hayata dair verebilecekleri kopyaları.
etrafınızda yürüyenler, en iyileri, en güzelleri; en sadakatlileri. tüm en olanlar. hepsi birer katil.
kendimizin, hislerimizin katili.
içimizde onlarca toprağa kavuşmayı bekleyen ceset var.
bizim ile birlikte hiç olacaklar.
