benzinlikteki tiplere bakıp 3,500,000 insanı aynı kefeye koymaktan öteye gidememiş düşünce yansımasıdır... tanımak, anlamak, yaşamak lazım buralarda. yunanın denize döküldüğü yerdir izmir.
bir kere benzincide sıgara için adamı şorolo yaparlar. iki kere hiç bir istanbullunun benzinci adamlardan çay beklentisi olmaz. üç kere adamı ramazan ayında çay içiyor diye karalayan adam ramazan ayında çay ikramı beklemez.
ne izmirmiş arkadaş dedirten muhabbetin son halkalarından. uludağsözlük'ün fenomeni oldu bu şehir yahu. reklamın iyisi kötüsü olmaz meraklandım bir ara izmir'e gitmem, yakinen görmem, eğer bir başıboşluk varsa halkı uyarmam gerek.
''bir keresinde rusya'ya iş için gitmiştim ve bizim deyimimizle bakkala uğradım, adam televizyon seyrederken yüzüme bile bakmayarak resmen ne var dedi.'' örneğin böyle bir durum başıma geldi ben şimdi ruslar çok saygısız ve ruslara anca bu yakışır deyip bir daha gitmem demem mi lazım düşüncesine kapıldığım gerçeğimsi.
sadece izmire has değildir. her yerleşim bölgesinde bu tanıma uyan insan olur mutlaka. ama bi izmir erkeği olarak, biyotıp dersinde öğrendiğimiz bi gerçeği de açıklamadan geçemicem. ege bölgesindeki içme sularındaki flor oranı çok düşüktür. flor, insana zindelik, canlılık veren bi maddedir. bu sebeple izmir insanında bi rahatlık bi huzur oluşur. karadeniz bölgemizdeki içme suları ise flor bakımından çok zengindir. karadeniz insanımız pire gibi uçar kaçar o biçim. hatta bu folklorumuza bile yansımıştır. ege bölgesinin dansı olan zeybek oynanırken ayak bi kaldırılır ve nereye koycam diye 20 saniye düşünülürken, horon tepen bi karadenizli kardeşimiz ise saniyede 20 adım atabilmektedir.
