sarhoş dolaşmaya alıştığım herkese tekrar sarhoş dolaşın dediğim caddedir. aman dikkat edin ara sokaklara pek girmeyin caddenin ortasından giderseniz bişeycikler olmaz.
geçen hafta hayatımda ilk defa sevgilimle beraber gittiğim meydan.
hayatımda ilk defa sevgilimle gittim oraya önceden işim olduğundan gider, halleder gelirdim. neyse şöyle bir olaya şahit olduk, sevdiğimle:
el ele yürürken tünel tarafından, meydan tarafına doğru, bir an bakıştık ve akabinde öpüştük; yürümeye devam ediyorduk bu arada. karşıdan gelen beyaz gömlek, siyah ceket ve pantolon, sivri burun kundura kombinasyonuna sahip hayvan* tam öpüştükten sonra önümüzden geçerken yere tükürdü, kusmak da denebilir. adam bizim öpüşmemize tepki olarak tükürmedi biliyorum zira o birikim anlık iş olamaz da abi onlarca insanın arasında nasıl utanmazsın? nasıl bir hayvansın sen?
yani insanlardan çok yürümesini bilmeyen ve başka özellikleriyle göze çarpan hayvanlarla dolu bir caddedir. nefret ederim bu caddeden, o kalabalıktan.
tek başıma saatlerce her sokağını, her dükkanını, her kafesini, her pasajını, her kitabevini defalarca gezdiğim, tozduğum, belki de tek bildiğim olması sebebiyle, kendimi rahat, evimde gibi ve özgür hissetmemi sağlayan tek mekandır koca istanbul'da.
yankesicisi, fahişesi, ibnesi, sapığı, dilencisi, tinercisiyle bile; yine de, "istiklal caddesi'nde buluşalım."dır her zaman benim için. sadece bildiğim tek yer değil; el ele tutuştuğum, öpüştüğüm, aşık olduğum, şarkı söylediğim, dansettiğim o yerdir. hem yalnız başına hem de elleriniz başka bir el ile birleştiğinde mutlulukla yürüyebileceğiniz caddedir.
hergün bir aşağı bir yukarı yürümesem kendimi yoksun hissedeceğim,alabildiğine kalabalık,renkli ,sesli,
şiir sever misiniz?
şiir?
kendi şiirlerim kitabım almak ister misiniz?
şeklinde her geçişinizde köşe başında dikilmiş pazarlamacı şaircikleri
bu akşam çekiliyoo bu akşammmmmmmmmm diye caddeyi inleten tiz sesli piyango bileti satıcılarıyla
sesi yükselen istanbulu istanbul yapan yerlerden biri
ömrümüz yeterse tikky mekanı olduğunu da göreceğiz gibi geliyor artık. alternatif mekanların sahipleri bile parayı bulunca bir üst sınıfa hitap eden mekanlar açmaya başlıyorlar. starbucks mıtarbakslardan bahsetmiyorum sonuçta onlar da caddenin bir rengidir fakat artık bi concon nüfus artışı bariz göze çarpmaya başladı.
bu caddede sarhoş yürüme şerefine ulaşmışlığım var harika bir şey siz o kalabalık arasında yürürken insanlar size hem çok yakın hem çok uzak geliyor. istiklalde sarhoş yürümeyi herkese öneririm. nevizadeye uğrayın sonra bir istiklal turu yapın.
insanlar bu caddeyi neden bu kadar abartıyorlar anlamıyorum. şu sözlüğe hayatında hiç istanbul görmemiş biri girip bu başlığın altındaki yazıları okusa, onun gözünde amerikadan daha muhteşem bir yer haline gelecek bu cadde. tamam en uzun ve en geniş caddelerden biri ama caddenin üstü dükkan, cami, simitçi, satıcı, dilenci o tarz şeylerle dolu.
şimdi aldık yanımıza hatunu en yoğun akşamlarından birinde başladık yürümeye misal diyorum. kol kola girdin abazalar yanındaki hatuna bakmaya başladı, gözüne çarpıyor falan baktıkları. hatun giyim kuşam dükkanlarını kesiyor. sen ikilemde kalıyorsun, bi onun dedikleri, bi abazaların bakışları temkinli bir şekilde yürüyorsunuz. hadi diyelim abaza mabaza yok, alt tarafı iki çift muhabbet, bir iki dükkana giriş çıkış, olmadı meşhur mekanlarından birinde yemek yemek, en lüksü de ara sokaklarında binbir hayvanın cirit attığı mekanlardan birine girip eğlenmek. bu da size baya pahalıya patlar zaten. sabaha kadar eğlenebilirsin tek avantajı bu 24 saat hayat var evet. ama bu kadar abartılmasının gereksiz olduğunu düşünüyorum.
son bir kaç yıldır nevizade meşhur oldu bi de. kadıköy de misak-i milli sokağa girsen zaten başlı başına nevizade. daha eğlenceli hatta ordan. hiç gerek yok o kadar uzaklara, pisliklerin arasına girmeye. o kadar beğendiğiniz istiklal caddesinin ara sokaklarına girin, travesti, uyuşturucu satıcısı, tinercisi bilimum pisliğiyle sizi çok hoş karşılarlar orada.
bu muhitte kendime bir daire edinmek hayallerimden birisidir.
sabah uyanırsınız, ister 2 adım yandaki müthiş kahvaltıcıda kahvaltı ederdiniz ya da evinizde salam, sucuk.
öğlen olur gazetenizi kitabınızı okursunuz. hobi alanlarınızı gerçekleştirirsiniz. arkadaşlarla gezersiniz ya da mağazaya gider dolaşırsınız.
akşam olur evinizde keyif çatarsınız ya da 2 adım ötede ister sıkı rock müzik çalan bir bara gider ya da jazz, easy listening çalan bir bara gider ya da canlı müziğin olduğu bir yere gidersiniz. ister tek, ister arkadaşlarınızla. git gide mükemmel bir çevrenizde olur orada. sadece bir adet 50'lik bira yeterli.
istediğiniz zaman mitinglere bile katılırsınız. her şey 2 adım kenarınızda.
istediğiniz yere dolmuş, otobüs, metro gibi ulaşım araçlarıyla gidersiniz buradan.
paranız olmadığı zaman alırsınız gitarı amele gibi sokakta çalarsınız bir şeyler. öyle bile geçinirsiniz burada.
pazar sabahları ise st.antuan kilisesine gider ayin dinlersiniz. sizlere öyle hoş gelir ki o atmosfer.
edindiğiniz çevrede bir tarikat bile oluşturursunuz. canlı müzik barları yanda. kanka olursunuz konserler verirsiniz. güzeldir güzel.
bu muhitte kendime bir daire edinmek hayallerimden birisidir. geriye kalan bütün hayaller 2 adım ötede kalır.
hem alışveriş bakımından harika markaların olduğu hemde müthiş barların bulunduğu bir caddedir.anadolu yakasında oturmama rağmen sürekli giderim.eve gelince bile özlemeye başlarsın istiklali.
insanların caddeye girince birden bire kimlik değiştirdiği, kırk yıldır istiklalde dolaşıyorum, buraları avucumun içi gibi bilirim, geçen yine arkadaşlarla çiçek pasajında takılıyorduk moduna, havasına girdiği, abzürt cadde. insanı ister istemez kuuuull yapar.
yine de seviyorum.
insanların fazlasıyla abarttığı, dolaşırken insanın moralini bozan bir kalabalığa sahip olan caddedir. içim daralıyo gezerken be. ayrıca ipini koparan orada kardeşim. rahatsız edici bir mekan.**
Şebnem Ferah'ın çok iyi özetlediği, insanı alıp götüren, çok götürürse kaybeden, istanbul'un ruhunu yaşatan, mükemmel bir caddedir. Gidilmesi, gezilmesi, takılınması gerekir.
istiklal caddesi; çok değil birkaç hafta önce sevdiğim ve sevildiğimi sandığım adamla el ele koynundaydık senin...biz birlikteyken senin sokakların öyle sıcaktı ki...öyle güzel, öyle mutlu...senin sokaklarında aşk şarkıları söylüyorduk, ısıtıyorduk birbirimizin ellerini...senin sokaklarına çiziyorduk aşkın haritasını...istiklal caddesi; bana söylemedin sevdiğimin benden gideceğini...sende olduğumuz o günün son öpüş ve son görüş günü olduğunu...söylemedin...yanıldım...
...
Düşünüyorum,
Ne kadar sevmiş olabilirim?
Düşünüyorum,
Sen, ben, gece ve bir yol.
Başka birşey
Yok elimde hafızamda.
Düşünüyorum,
Ne kadar yer etmiş olabilir?
...
