çakal gibi önce bi yerle anlaştım. sonra da pat diye bastım istifayı. a böyle kaldılar. gerçi baya severdim çalıştığım insanları niye böyle
bişey yaptım bilmiyorum. sanırım gaza geldim.
kendini gaza getirerek , gidersin işverenle konuşursun ve istifanı yazıp çıkarsın.
ilk günler gayet kendinden emin mutlu mesut yaşarken , birden kendini bir boşlukta bulup ,
naptım ben diye diye deli gibi iş aramaya koyulursun . istifa etmeyin kovulun daha iyi...
+x bey takam kafana,
-neyyyyyyyyyy?
+kafana diyorum takam takam,
-kovuldun,
+evet, nasıl bir duygu?
-güzel,
+şimdi sıra bende,
-ne sırası,
+istifa ediyorum... iyi gel tak bari*
iş hayatında postayı koyma eylemidir. işini beğenmeyen karı gibi ağlayacağına bulur yeni bir iş basar istifayı ! ama giderken atıp tutmayın bunun yarını var. sadece pis bir gülümseme zaten gereken cevabı vermektir.
başka bir yerde kendinizi garantiye almadan mevcut işinizden çıkmak günümüz koşullarında afedersiniz ama mallıktır. bir sürü işsiz insan varken sen de onların arasına katılacak ve kim bilir ne kadar süre işsiz kalacaksındır. sonrasında da "bok mu vardı idare etseydim biraz daha" diye hayıflanmaya başlayacaksındır.
zor bir iş hayatı, kötü bir ofis ortamı, iletişimsiz mesai arkadaşları veya kafanızdaki gibi bir iş tanımı olmayabilir ancak herşeye rağmen inatla, sabrederek devam etmek ve arayışta olmak en mantıklısıdır.
(#23752679)
dün tarafımca yapılan eylem.
patron kabul etmedi ama kendi bilir.
acaip iyi hissediyorum kendimi ama önümde atlatmam gereken zor 1 hafta var.
umarım her şey güzel gider.
Yarın yapılacak olandır. Yeter vallaha yeter, ben yaz tatillerinde yatmaya alışmışım, iş falan beni bozuyor, hiç uğraşamam yarın gitmiyom işe benden bu kadar.
yakında mutlaka yapacağım başkaldırıdır.
dört- beş yıllık çalışma hayatımda istifa eylemi, gençliğin verdiği delilik olarak yorumlanıyor, yıllarını verip de içinde kalan ukteleri parantez içinde hapsetmiş bünyelere. yıllarca hobi, fobi demeden zaten hayatımı adamak zorunda kalacağım mesleğime. kaçınılmaz bir son bu, biliyorum. fakat her yolu denemeden de teslim olmaya niyetim yok. şu an itibariyle beni tutan şeyse tamamen duygusal(!). kapıyı vurup şu an çıktığımda, birik(me)mişimin beni 1 ay bile idare etmeyeceğini biliyorum. kariyer sitelerindeki ilanlarda aranan o süper kahramanları elime geçirirsem linç etmek isteyeceğim.
istifa istemim aslında kendime olan görevim gibi geliyor bana. yaptığınız işten hiçbir şey anlamayan, sürekli " unknown command press f1 for help" tepkisi veren patronlarla çalışmak hiçbir ders literatüründe geçmiyordur. okul deprem yönetmeliği, sanat tarihi, bina teknolojisi bilgilerini verirken, bu akbabalarla "savaşma ve savunma sanatlarını" da verebilse keşke. acı bir gerçek var ki bunun da son derece farkındayım; burdan gidersen ne olacak, e yine aynısı olacak. ne parayı bi şekilde vuran patronlar farklı, ne de projelerin hep bir yere yetiştirme telaşı farklı. istisnalar da bizden hep teğet geçtiğine göre. aynı tas aynı hamam bu dünyada harita üzerinde bıraktığım küçücük lekeler biraz daha artmış olur. bu da birşey di mi..
