son 3 yıldır olan durumdur. ondan önceki durumlar bilemem herkesin içinde olan bir şey midir ama. bir ülkenin değeri, o ülkenin insanlarının değeri ile ölçülür. ben bir otobüse bindiğimde benim gibi insanlar göremiyorsam eğer, o şehir değiştirilmiştir. değiştirilme çabasındadır.
otobüste, metrobüste, metroda, vs kürtçe, arapça konuşan, otobüste küçücük seyahat süresince kuran okuyan insanlar peydah olmuşsa (inanca saygım var, sadece bunu gösteriş olarak yaptığı çok belli) artık bir ideolojik amaç vardır.
eğer bir şehirde esnaf ve komşular değişmişse, direk şehirden değil ülkeden soğumuşsunuzdur.
eğer bu süreç insanları bıktırıp bir gösteriye yol açacaksa, ki olacaktır mutlaka. artık bundan sonra gezi olayları gibi değil, daha acımasız bir sürecin başlaması olacaktır.
önümüzdeki 3 yıl içinde bazı kişilere bazı kişilerin belirli bir çerçevede temizlik yapması şaşırtmayacaktır.
en azindan fikir baglaminda yalniz olmadigimizi gosteren durumdur.
ben farkliliklardan ziyade, gereksiz kalabaliktan zarar gordum sanirim. onceleri arkadaslarimla gorusur, bolca gezerdim, ihtiyac duyardim buna ve keyif alirdim.
ama zamanla bu durum yerini; eve kapanip kimseyi gormeme istegine birakti. ev arkadasima bile tahammul edemiyorum bazen.
disari cikacak olsam bir suru trafik, kalabalik ve yorgunluk...
ve istanbuldaki 3. yilimda, giderek daha da yalnizlastigimi hissediyorum. zaman akip giderken, tek istedigim odamdan disari adim dahi atmamak cogu kez...
