fatih ürekin şarkılarından bir tanesi. hoş ve efkarlı bir şarkı.
sözleride burdan yakın.
bu son vedaydı
bir daha dönüşü yok
af dilesen bile
affedemem sebebim çok
senle bi yuva kurup
mutlu mesut yaşamak vardı
şimdi buruk hayallerim bana hatıra kaldı
şimdi kırık hayallerim artık mazide kaldı
yalnızlar ordusuyum dolaşıyorum
bu ev sensiz bomboş nefes alamıyorum
her nereye baksam seninle dolu
bu gece istanbula sığamıyorum
bu son vedaydı
bir daha dönüşü yok
af dilesen bile
affedemem sebebim çok
senle bir yuva kurup
mutlu mesut yaşamak vardı
şimdi buruk hayallerim bana hatıra kaldı
şimdi kırık hayallerim artık mazide kaldı
yalnızlar ordusuyum dolaşıyorum
bu ev sensiz bomboş nefes alamıyorum
her nereye baksam seninle dolu
bu gece istanbula sığamıyorum(heeeeeyyyyy)
"oynamayı bilmeyen gelin, yerim dar demiş" düsturundan yola cıkılarak incelenmemesi gereken mevzuat. en azından şahsi fikrim bu yönde.
evet... istanbul gerçekten iyisiyle, kötüsüyle ve dısarıdan bakana yepyeni kuşe kağıdı etkisi yapmasıyla harika bir şehir olabilir lakin içinde yaşayana pek de bir faydası olmuyor bazı zamanlar. o bunalım zamanlarında öylesine daralıyor ki şehir, 3 yaşında öksüz kalmış bir çocuk gibi yalnız hissediyor insan kendini. o an anlıyorsun bir şehri güzelleştirenin içindeki insanlar olduğunu. çünkü tarih, edebiyat, müzik, deniz bile bir yere kadar taçlandırıyor koca şehri. sonra bir süreliğine terk ediyorsun istanbul'u işte o zaman anlıyorsun kıymetini. o kadar acayip bir sehir ki bu istanbul; içerideyken sana güzelliği göstermiyor fakat dısarıdan baktıgında mutlaka gidilmesi gereken bir mabed izlenimi veriyor. bu yüzden dolmuş taşmış bu şehir içinde boğulan insanları ile.
