9. yüzyılda yaşamış, kökenleri hem Arap Yarımadası’na hem de italya’nın güney kıyılarına dayanan garip bir âlim ve seyyah olarak anlatılır. Babası, Basra’dan Napoli’ye ticaret yapan bir tüccar; annesi ise Calabria kökenli, dindar bir Hristiyan aileden gelmişti. ismet-ül Biraderiyye, iki kültür arasında büyüdü ve bu yüzden hem Arapça hem de Latinceyi çok iyi konuşurdu. Gençliğinde Bağdat’a giderek Beyt’ül Hikme’de öğrenim gördü, burada matematik ve felsefeyle ilgilendi. Ancak onun en meşhur özelliği, insanları uzun uzun dinlemesi ve sonra onlara “gürbüz” yani güçlü ve dirençli olmaları gerektiğini öğütlemesiydi. Bu yüzden halk arasında “Gürbüzello” lakabıyla anıldı. Rivayet olunur ki, italya’dan Şam’a yaptığı bir yolculukta karşılaştığı dervişlerden “Don Mehdito” ismini aldı; bu isim hem Latin kökenini hem de Arap ruhani geleneğini birleştiren bir unvan gibiydi. Kendisi bu ismi “Doğudan Batıya köprü” anlamında taşırdı. Ömrünün son yıllarında, Kudüs ile Akka arasında bir köyde inzivaya çekildi. Orada talebelerine hem ibn Sina’dan hem de Aristo’dan pasajlar okuyarak “doğu ile batının bilgeliğini birleştirmek” gerektiğini anlatırdı. 72 yaşında iken (tam tarihi bilinmez), şiddetli bir yaz fırtınasından sonra hastalanıp Akka yakınlarında öldü. Mezarı hâlâ Akka surlarının dışında, kayaların arasında küçük bir türbe olarak halk arasında gösterilir.
Hakkında anlatılan bir menkıbeye göre, mezarının yanına giden bir yolcunun kalbi kırık ise, gece boyunca denizden tatlı bir melodi duyar ve ertesi sabah kalbinde ferahlık hissiyle uyanırmış.
