siyasi düşüncesini bilmediğim fakat bir panelde konuşmacı olarak "kürt sorununu ele almayalım mesela arnavut musun? devletin var siktir ol git diyeceksin" dedikten sonra tanıdığım(maalesef geç tanıdım) kişidir.
Dilce Susup bedence konuşulan bir çağda biliyorum kolay anlaşılmayacak kanatları kara fücur çiçekleri açmış olan dünyanın yanık yağda boğulan yapıların arasında delirmek hakkını elde bulundurmak.
Bildiğim kadarıyla bir süre islami yönü baskın bir süre atesitliğe yakın düşünceler içinde kalmış ve guzel eserler ortaya çıkarmıştır. Kendisinde daha çok Türkçülük izleri görmek mümkündür. Okudukça sevebileceğiniz çalışmaları vardır.Hatta belki birkaç kez okursanız bağımlılık bile yapabilir. Amentü en beğendiğim şiiridir.
"Yola, çöllerdeki satrabı yalvartmak için çıkanlara" kamyon etkisi yaratan şair.
Şiirleri mükemmeldir, sarsar ve her an kavgacıdır.
Düzyazıları ve açıklamaları çok eleştirilmiş birisidir. Metaforik, alegorik ya da retorik olsun bazı düzyazıları nereden tutsak elimizde kalır en iyisi şiirlerinden devam etmek.
Ben adamın karakterini değil şarkılarını seviyorum diyen ahmet kaya'cılara duyurulur.
Simdi tekrar ne yapsam dedirtme bana yarabbi
tasinacak suyu göster,kirilacak odunu
kaldi bu silinmez yasamak suçu üzerimde
bileyim hangi suyun sakasiyim ya rabbelalemin
tütmesi gereken ocak nerde?
40 yaşına kadar hep intiharı düşündüm, ama 40 yaşımdan itibaren insanların intihar etmeye değmeyeceklerini düşünmeye başladım. bana göre intihar, geride kalanlara yönelik ağır bir suçlamadır. bu mesajı verebileceğin tıynette insan olmadığını düşününce de intihar etmiyorsun.
- bir tür nihilizm değil mi bu?
- tam tersine, değer yüklediğin şeyler bunlar değil. allah'tan başka hiçbir şeye değer vermemek var bunun arkasında.
- 40 yaşına kadar ne vardı peki?
- aynı şey. bir çıkış sağlayacağını umduğun bir insanla, bir imkânla karşılaşacağını düşündüğün için her gün erteliyorsun intiharını. daha sonra da, bu çıkışı insanlardan beklemenin saçmalığını kavrayıp yine intihar etmiyorsun."
Çağımızın en güçlü şairi,
Yaşamayı bileydim yazar mıydım hiç şiir?
Yaşamayabileydim yazar mıydım şiir?
-Yaşama!
-Ya bileydim?
Yazar: Mıydım
Hiç: Şiir.
1986
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
linç edilmem için artık bütün deliller elde
kazandım nefretini fahişelerin
lanet ediyor bana bakireler de.
Sözlerim var köprüleri geçirmez
kimseyi ateşten korumaz kelimelerim
ismet Özel.
(Celladıma Gülümserken Çektirdiğim Son Resmin Arkasındaki Satırlar)
Karlı bir gece vakti bir dostu uyandırmak!
Gezinti değil Yürüyüş
Eğer bir yere yürüyeceksek beraber yürümeliyiz nereye yürüdüğümüzün ve birlikte yürüyeceğimizin bilincinde, birbirimize güvenerek birbirimizi yürüyüşümüzden sorumlu tutarak...
şairliğine hiç kimsenin laf etmeye cürret edemediği insan. lakin bir konferansına katılmıştım, istiklal marşı derneği'nin. ismet abi gelirken tekbirler falan havada uçuştu. ardından istiklal marşı başka bir makam ile okundu.
beni en çok şaşırtan taraf ise, ismet abi'nin kürsüde, mikrofondan burnunu çekmesi olmuştur. bildiğin balgam çekti burnundan. ancak sorun bende. insanız biz sonuçta bunu aklımdan çıkarmışım bir an. gözümde insan üstü, metafizik, mistik bir birey olarak canlandırdığım ismet abi'nin de bir insan olduğunu işte o zaman anlamıştım. şiirlerine amadeyiz!
