çoğu insanın bildiğinin aksine islam hayvanlara bakışı vicdan üstü merhamet doludur.
--spoiler--
Allah hayvanları da yarattı. Bunlarda sizi soğuktan koruyan(deri,yün,kıl gibi) maddeler ve birçok faydalar vardır. Hem onların etlerini ve ürünlerini de yersiniz. Onları akşamleyin ağıllarına getirip, sabahleyin otlaklarına götürürken bambaşka bir zevk alırsınız!.
--spoiler--
( Nahl, 16/5-6)
kargaya fasık diyen bir hadis var idi.niye fasık çok düşündüm kargalar biraz garip hayvanlar gerçi haklılık payı olabilir. gerekli açıklamayı bilim bir gün yapacaktır.
Bir kadın, doyurmadığı, yerdeki börtü-böcekle karnını doyurması için salmayıp bağlayarak açlıktan ölümüne sebep olduğu kedisi yüzünden cehenneme girdi. (Buhârî, "Enbiyâ", 54; Müslim, Birr ve Sıla, 134, "Selâm", 151)bu kıssa olarak gerçektir.
şöyle ayrıntılanabilir;
--spoiler--
bir allah dostu sormuş;
-Ya Rabbi: Bana bir Cehennemlik, bir de Cennetlik kulunu göster! demiş.
allah da;
-Filan kadın, Cehennemliktir! buyurmuş.
O Veli, kadını görmeye gitmiş...
Sözü edilen kadın; namuslu, Namazlı-Niyazlı bir ev kadını! Hayrette kalmış!..
-Ya Rabbi! Nasıl olur?.. Bu kadın, iffetli, Namaz kılan bir ev kadını. Acaba neden Cehennemlik?.. Diye sormuş.
-Tanrı, gerçekten dediğin doğrudur. Ancak O kadın, bir-gün et doğruyordu. Bir kedi de, eti kaçırmak istiyordu... Kedi etrafında dolandıkça; ona sinirleniyordu!.. O kediye bir parça et vermediği gibi; tutup kediyi bir direğe bağladı...Karşısında, eti doğradı, kavurdu, yedi!.. O hayvancağızı, öylece çatlattı!.. Bu durum, beni üzdü ve O kadını Cehennemlik ettim!..
allah dostu bu kezde, Cennetlik kulun kimdir? diye sormuş.
allah da,
-Filan kadındır! buyurmuş.
O Zat, söylenen yere giderek O kadını da görmüş. Bu kadının bir fahişe (genelev kadını) olduğunu görmüş. Hayretler içinde,
-Nasıl olur, rabbim!., demiş. allah da O'na,
-Gerçekten bu kulum, kadınlık nefsine uydu. Türlü nedenlerle bu yola düştü. Fahişe oldu. Ancak sıcak bir yaz günü; bir köpeğin, susuzluktan dili bir karış dışarı çıkmış halde, kapısının önünden sendeleyerek geçtiğini gördü. O, susuz hayvana acıdı. Bir kova soğuk su getirip, o hayvancağıza içirdi. Susuzluğunu giderdi. Bu durum, Tanrı olarak hoşuma gitti. O fahişelik eden kulumu. Cennetlik ettim! buyurdu.
Çok anlamlı bir rivayettir. Üzerinde düşünmek ve Tanrı'mızın neden hoşnut olduğunu; Muttaki (Tanrı'dan sakınan) insan da olsa; zalim ve gaddar kişileri sevmediğini, türlü nedenlerle kötü yollara düşmüş, günahkâr da olsa; merhametli, acıyıcı ve şefkatli insanları sevdiğini, affediciliğini bilmek lazım!..
islâm büyükleri, çok acıyıcı Peygamber Hz. Muhammed (a.s.v.), Hz.isa, Hz.ibrahim ve bütün Peygamberlerin varisleri olan Tanrı Mistikleri; Tanrı'ya ve Hz.Muhammed'e bütün peygamberlere inanan gerçek Müslümanlar, çok merhametli ve şefkatli olurlar. Hiçbir kimseyi ve canlıyı, bu arada ehli (evcil) hayvanları incitmezler.
--spoiler--
Bir adam yolculuktayken susadı ve bulduğu bir kuyuya inip su içti. Çıktığında susuzluktan dilini çıkarıp soluyan bir köpek gördü. Adam: "Anlaşılan bu köpek de tıpkı benim gibi susuzluk çekmiş!" dedi ve hemen kuyuya inerek mesti ile su çıkarıp köpeğe içirdi. Bunun üzerine Yüce Allah, onu bağışladı. Sahabiler: "Ey Allah'ın Resûlü, hayvanlara yaptıklarımızdan dolayı bize sevap var mı? diye sorunca:
Resûlüllah (s.a.s);
--spoiler--
Her canlıya yapılan iyiliğin mutlaka bir sevabı vardır."buyurdu. (Buhârî, "Şürb", 9; "Mezâlim", 23; Müslim, "Selâm", 153)
--spoiler--
islamın hakim olduğu nüfus, kültür ve coğrafyalarda hayvanlara nasıl davranıldığına bakarak anlaşılır. "ama bunlar gerçek islam'ı temsil etmiyor" diyenler bir zahmet gerçeklere baksınlar, kağıt üzerindeki hikayelere ve temennilere değil. yoksa kağıt üzerinde herşey mümkün, allah bile yarat kağıt üstünde, ne tutar seni?
Hicretin 8. yılıydı... Peygamberimiz büyük bir ordunun başında Mekke'ye doğru ilerlerken, Arç vadisinde, yolları üzerinde yeni doğmuş yavrularını emziren bir köpek gördüler. Peygamberimiz derhal Cuayl b. Suraka adlı sahabiyi çağırdı ve süt emen yavruların önünde durarak onları atlardan korumasını ve ordu geçinceye kadar orada nöbet tutmasını istedi.
Emir hemen yerine getirildi, ordunun yolu yana kaydırıldı. Böylece islâm'ın kâinatı kuşatan rahmetinden aciz ve zayıf yavrular da hisselerine düşen payı almış oldu.
Bir seferinde sahabe Allah Resulüyle birlikte bir muharebeden dönüyorlardı. Uygun bir yerde dinlenmek ve ihtiyaç gidermek için konakladılar. O ara sahabeden bazıları bir kuş yuvası görmüş ve yuvaya yaklaştıklarında anne kuş kaçmış. Sahabede yuvada bulunan iki yavruyu alıp sevmeye başlamışlardı. Yavrularının alındığını gören anne kuş geri gelip başlarının üzerinde kanat çırpıp pervaz etmeye başlamış. Allah Resulü (s.a.s.) duruma vakıf olup bu kuşcağızın havada inip çıktığını görünce:
--spoiler--
-Kim bu zavallının yavrusunu alıp onun canını acıttı. Yavrusunu geri verin! diye emretti. (Ebu Davud, "Edeb", 163-164)
--spoiler--
Resûlüllah Efendimiz (s.a.s.) yol sırasında ateşe verilen bir karınca yuvası gördü. Bunun üzerine:
" Bunu kim yaktı? " diye sordu.
Orada bulunanlar "Biz!" dedi. Bunun üzerine Peygamberimiz;
--spoiler--
- Gerçek şu ki, ateşle azap etmek, sadece ateşin Rabbine hastır buyurdu. (Ebû Dâvud, "Edeb", 163-164)
--spoiler--
Şefkat abidesi Peygamberimiz (s.a.s) bir gün ihtiyaç gidermek için ensardan birinin hurma bahçesine girdi, baktı ki orada bir deve var. Deve peygamberimizi görünce inledi ve gözlerinden yaşlar aktı. Peygamberimiz dayanamadı ve devenin yanına yaklaşıp gözyaşlarını sildi, hörgücünü ve kulaklarının arkasını şefkatle okşadı. Deve inlemesini kesip sakinleşti. Bunun üzerine hayvanlara karşı müşfik ve merhametkâr olan peygamberimiz:
-Bu devenin sahibi kim? Bu deve kimindir? diye devenin sahibini aradı. Biraz sonra Medinelilerden bir genç:
-O bana aittir ey Allah'ın Resûlü! deyip ortaya çıkınca Hz. Peygamber o genci ikaz ederek:
-Allah'ın sana lütfettiği bu deve hakkında Allah'tan korkmuyor musun? O senin kendisini aç bıraktığını ve çok çalıştırarak yorduğunu bana şikâyet ediyor" buyurdu. (Ebû Davud, "Cihad ",44)
gündem kurban olduğu için kurban ile ilgili bir hadis yazmak gerekirdi;
Peygamberimizin amcası Abbas'ın (r.a) oğlu Abdullah şöyle anlatıyor:
Bir gün Allah Resulüyle birlikte bir yere gidiyorduk. Yolumuz üzerinde koyun kesen bir adam görmüştük. Adam koyunu kesmek için yere yatırıp bağlamış ve koyunun gözü önünde bıçağını biliyordu. Adamın bu katı ve duygusuz davranışına kızan peygamberimiz (s.a.v):
-Hayvanı iki defa mı öldürmek istiyorsun? Onu yere yatırmadan bıçağını bilesen olmaz mıydı? diye çıkıştı. (Bkz. Hâkim, el-Müstedrek, IV, 231, 233)
zavallı hayvanların canını yakanlar bilmiyorlar ki kıyamda aynı muameleyi kendileri görecekler kimsenin hakkı kimsede kalmayacaktır.
"Allah her şeyde iyi davranmayı emretti. Öldürürken bile incitmeden öldürün, hayvan keserken hayvanı fazla acıtmayın, keseceğinizde bıçağınızı iyice bileyin ki hayvan acı çekmesin." (Müslim, "Sayd ve Zebaih",57 ; Tirmizî, "Diyât", 14; Nesâî, "Dahâya", 27)
kıyamda ceylan bile aslandan hakkını alacaktır, fareler yılanlardan bile hakkını teslim alacaktır, şüphesiz eziyet ettiğimiz hayvanlar bizden hakkını kıyamda aynı şiddet de eziyet ederek alacaktır.
