son anda büyük büyük babadan miras kaldığını öğrenmek sanırım bu gruba girmektedir.
son anda da neyse... şöyle diyeyim, bir ayağını köprünün altından geçen sulara doğru salmak... daha sonra kafada bir ampulün oluşması vs vs...
- elleri bacakları olmayan ve sadece dilenmeyi başarabilen bir insan neye şükrediyor biliyormusun oğlum..
- hayır bilmiyorum baba
- yaşadığına şükrediyor.. sen sana bu sağlıklı canı veren allaha nankörlükmü edeceksin
kendi canına kendinmi kıyacaksın kız dediğin nedirki senin hayatına sonradan girmedimi o
biz başındada allahım bana o günü göstermesin sonundada olmayacakmıyız hayatta bir şey için canını feda edeceksen bu kız için olurmu oğlum sen türk değilmisin ya vatanın için feda edersin yada allahın için.. işte o zaman senin için gözyaşı dökmem dimdik ayakta olurum ama sen bu sefil hayatı ve sefil ölümü seçersen sen de dahil 3 can alırsın.. yarın sabah uyandığında kendini toparlamazsan benim evladım değilsin..
sabah uyanan yazar çok hayat doludur ve babasını uyandırıp onun elini öper ve hayatın ne kadar değerli olduğunu anlar kız için değil yaşama küsmek , intihar etmek koluna bir sıyrık bile atmaz ve o konuşma sayesinde bu entry yi girer..
gideceğin yerden bihabersin,henüz misyonunu tamamlamamışsın.ama kalkıp gitmeye karar vermişsin.yenilmişlerin yüce cesareti.ama son anda farkedersin ki yapılmamış işler vardır,hayat yine de yaşanmaya değerdir.
annenizin, intihara teşebbüs ettiğiniz sırada hiçbir şeyden haberi olmadan olabildiğince doğal bir şekilde size seslenmesi, ve ona bu acıyı yaşatmaya hakkınızın olmadığını anlamanız...
