nasıl başlar bir intihar
bir kandil gibi yürekte yanan
yaşam isteği sönünce mi
yoksa buz kesmiş eller gibi soğuk
ölüm arzusuyla mı?
nasıl başlar bilmem ama
benim intiharım
kopmaya ramak kalmış bir halat kadar
gergin damarlarımda
son bulacak.
damarlarım intiharı ninni gibi söyleyecek.
3-4 gün önce deneyip başarısız olup yoğun bakımda kaldığım şey, genelde planlanarak yapılır ama benimki nedense anlık ve dürtüsel oldu
Iyi ki başaramadım diyorum bi taraftan, ,diger taraftan keşke ölseymişim diyorum ruh Halim karmakarışık
Yine de denemenizi asla tavsiye etmem hayatınıza bir şans verin daha güzel olması için.
intihar eden veya etmeyi düşünen bir insanın hayatı kötü olmak zorunda değil. Kendini sevmemesi yeterlidir. Çünkü insanın kendi varlığından kaçmasının tek yolu intihardır.
intihar düşüncesi ölümü kendi elleriyle sağlam bir vücuda getiren insanı düşününce başlıyor. Bazı şeyleri yaşamadan intihar kararı almak sanırım en büyük hatalardan biri. insanın bakış açısı, tecrübeleriyle inanılmaz şekilde değişebiliyor. Genelde lise çağlarında olan öğrencilere, daha da küçük olan çocuklara bunları anlatmak ve anlamalarını sağlamak gerçekten çok zordur. Etrafımızda da depresifliğe iten, insanı değersiz hissettiren o kadar çok uyarıcı var ki.
Günümüz sorunları, getirileri, sorumlulukları elbette yıpratıyor. Ama bu başvurulacak ilk çözüm değil. Ruhsuz ruhsuz gez, ne olacak. Bir önemi yok, o yüzden intiharın da bir önemi yok. Yaşamaktan daha külfet bir iş, zor bir iş. Daha da anlamsız bir iş. Önemli değil. Ama bu hayata gelmenin şansı, o DNA'nın seni ortaya çıkarması, bir güzellik. Belki anlamlıdır bile. Kim bilir o hiç doğamayanlar ne yapıyor? Niyeyse biz onlar gibi olmak istiyoruz. Devam et.
Sağlam bir aile bağı varsa bunu sadece düşünmekle kalır insan. Ben kendime kiysam mesela anneme kıyamam ki. Babama abime ikiz kardesime. Düşünsene sen nispeten birileri yada birşeyler yüzünden hayatına son verdiğinde onların yaşayacağı üzüntüyü. Benim yüreğim bunu düşündüğümde bile sıkışıyor.
Bir de işin inanış boyutu var tabi. Her halimize şükür dedirten sabır dedirten.
Hep derim, Şükür ve sabır eksikliğidir intihar. Allah o yanılgıya düşürmesin.
azraile iş çıkarmaktır. azrail kavede çayını içerken bir haber gelir şu kişi intihar edecek diye, azrail bakar ajandasına der ki onun daha 20 yılı var. ve derler ki o intihar edecekmiş. azrail bir küfür patlatır çayını da yarım bırakıp onun canını almaya gider.
Sanki hayata son vermek gibi değil de esas ait olduğum yere dönmek, yeniden hayat bulmak gibiydi intihar. Yüzmeyi bilmezken hayat denen bu anlamsızlık denizinde boğulmamaya çabalamak boşa harcanmış zamanken kendimi ölümün daha doğrusu kendi dünyama dönme eylemi daha hoş gibiydi...
Birçok rus sanatçı yazar olmasaydı muhtemelen intihar ederdi.
Ama baktılar para tatlı. iç sıkıntılarını yazarak hafifletmeye başladılar, para her kapıyı açmaya başladı, eee aq dediler. Madem romanlarımdaki karakterleri intihar ettirebiliyorum ben neden edeyim ki dediler. Onlar yazdıkça gerçek hayatta aşk, yalnızlık, parasızlık sıkıntısı çekenler kafasına sıktı, yüksekten atladı.
Kendileri yerine birilerini eksilttiler yani dünyadan. intihar doğal seleksiyondur. Daha az şanslı olduğunu hissedip çabalayacak gücün kalmamışsa yaşamına son vermeyi seçersin.
hoş olmayan ölüm. dindar ve inançlı bir insanim, intiharin dindeki yerini de biliyorum, ama annemin üzülmeyeceğini bilsem ederdim herhalde.
çünkü dünya hassas kalpliler icin cehennemdir.
hayvan eziyetleri, cocuk tecavüzleri, insan katliamlari ve hayatındaki bazı siktiri boktan insanlar.. bunlar beni cok derinden etkiliyor. ya ben gece köpekler havlayinca "bi derdi mi var acaba" deyip üzülen, bilinmezden gelen kedi sesi duyunca sokaga cikip arayan insanim. halbuki kopektir havlar, kedidir miyavlar di mi be amk kizi. benim bu kalple bu skindirik dunyada ne isim var diyorum yani genelde.
sanirim merhametimin ve vicdanimin bi tık eksik olmasini isterdim.
gecen bi cafede calisan garsona "abi buranın en iyi nargile cafesi neresi?" diye sorduk, "abi tiryaki diye bi yer var yani ben burda calisiyorum ama hanımımı oraya götürüyorum." dedi boyle hafif utangaç gulusuyle. gittik, diyorum hanim ne alaka? meger yavrum nargile kismini anlamamis normal dumduz bi aile caybahcesine yonlendirmis bizi.. o an ne üzüldüm, biz itlik serserilik pesindeyiz garibanim ne anlamis da nereye gondermis bizi. hanimiyla geliyormus bi de kiyamam..
buna biraz aglamistim mesela.
dur simdi bunlari yazinca ben de bastan bi okudum,isin aslı biraz degisti.... bence ben biraz malım ya.
bildiğin dümdüz salağım amk. keriz ya. hassas falan degilim bence.
Eğer sonrasında yaşamıyor olduğumun bilincinde olacak kadar zamanım olacağını bilsem gerçekleştirmek o kadar uzak olmazdı. Fakat her ne kadar sadece can sıkıntısından intihar etmeye temayülü olan bir primat olsam da intiharın bir deneyim olarak sonrasında yaşamıyor olmanın rahatlamasını içermemesinden ötürü, bu kendi içindeki olumsuzlamadan dolayı etmiyorum. Ama bunun belirsizliği bile bir merak uyandırıyor.
