bazilarinin bayilmak sandigi eylem.
biz de yer yer depresyona giriyoruz ama canimiz tatli. topu topu en cok yasayanin 100 sene yasadigi bir gezegende olumden sonrasini bilmeden cana kiymak enayiliktir. maddi sikintilar varsa cal cirp sokakta kal ama yasa yani. kalan sikintilarin aminakoyim.
denedim ben intiharı. olmadı. zamanında hakkında çok beylik laflar da ettim. duygularımı çok yoğun yaşadığım, bir damla daha acıya dayanamayacağım günlerdi. günler değil, yıllardı hatta. kurtarıldım. o zaman lanet etmiştim, sonlandıramadığım için. ama şimdi düşününce...
sizi intiharın eşiğine getiren duygular (olaylar değil) geçici. dayanamayacağım düşüncesi de öyle, anlamsızlık hissi de. 2 yıl sonra dönüp baktığınızda o duygunun külü kalıyor sadece. hayatınızdan çıkan bir anlamın yerine başka bir anlam geliyor. ya da gelmiyor da hiç bir şey, artık siz başka biri oluyorsunuz.
Amacı mevcut durum, süreç veya hayat ne ise ondan sıyrılmak, kurtulmak ve bu kurtuluş ile rahatlamaktır. Fakat tam olarak bu noktada kendi kendisini olumsuzlamaktadır.
Eğer ölümden sonra bir yaşam olduğuna inanıyorsanız ve bu inanç teistik bir biçimde ise bu dünyadan bu şekilde bir kurtuluş aslında ölüm ertesinde kendini bu yaşamdan daha berbat bir cezaya doğrudan atmaktır.
Ama eğer ki ölüm akabinde bir bilinç olarak var olmaya, yani ölümden sonra yaşama inanmıyorsanız zaten kurtulduğunuzu, sıyrıldığınızı; daha doğru ifade ile artık yaşamıyor olduğunuzu var olmadığınızdan bilemeyecek ve hissedemeyeceğinizden yine yukarıda söylediğim amacı doğrulamayan çelişik bir eylem olacaktır.
Dolayısıyla intihar bir kurtulma maksadı taşıdıkça kendisiyle daima her koşulda çelişir. Bence intiharın tek mantıklı gerekçesi can sıkıntısı ve merak olabilir. Bunlar dışında intihar şahsen bir yönden arzulasam dahi mantıksız ve hatalıdır.
Cuma sabahı silahı kafama dayadım. Akşama doğru tetiği çektim, gece boyu beynimin halı üzerinde dağılmasını kanımın pıhtılaşmasını izledim. Cumartesi sabahı malum olduğu gibi bazı şeyleri hissetmemeye başladım. Nedenini yaradanın beyin ile vücut arasındaki kablosuz bağlantıyı oluştururken ucuza kaçması diye biliriz belki de. Cumartesi akşamı kendime gelip beynimi toplamaya karar verdim fakat bağlantı iyice kötüye gittiği için pazar sabahı harekete geçtim. Pazar akşamı odamda bulduğum zımba ile kafa derimi kapatıp ertesi sabah işe gittim.
Gerçekleştirmememiz gereken bir eylemdir. Hayat bu kadar basit değil. 300 milyon sperm arasından o kadar mücadeleden sen başarılı oluyorsun ve saçma olaylar uğuruna bu hayat evreninden kopmak saçmalık olur. Sahile git deniz kenarına. Sandalyeni koy paşam kenara gazetini kitabıni çayını kahveni geç otur paşam. Oda parayla değil ya bedeva. Hayattan zevk almaya çalış biraz.
Sadece kuşlar vardı piyasada saat beş buçukta.
Bir şiirle uyansamda her sabah aynı fırtına.
Dünya altyazılıydı benim gözlüğüm yoktu.
Yakına oturtmadılar görmek istedim.
Mikrofona konuştum sesim çıkmadı.
intihar ettim kabul etmediler.
Hayat intihar etmemek oldu çıktı.
Daha dün yatmadan evvel düşünmüştüm.
Eğer böyle bir şeye kalkışacak olsaydım Arkamda bırakacaklarım afedersiniz zerre skimde olmazdı ki arkada bırakacağım pek insan yok zaten.
Her şeyi bir anda sonlandırma isteği nefes almaktan daha cazip gelse de şimdilik uygulamaya geçmiyorum.
kimler arkada kalıp kahroluyor, hangi hayatlar bu trajedinin gölgesinde kalıyor bilemem, çok üzücü bir olay. kavramın kendisini yüceltmek de yermek de aynı oranda anlamsız.
fakat intihar edip bu diyardan giden insanlara dair komik bulduğum bir şey var ki ; kendilerini korkak, aciz gibi kelimelerle niteleyen insanlara (eğer bakabiliyorlarsa) iyi gülüyorlardır. zira bir insanın teknik olarak hayatında alabileceği en ciddi, en korkutucu ve fiziksel olarak geri dönüşü olmayan tek karardır bu.
o yüzden intihar etmiş insanlarla ilgili, birinin yapması gerektiğine inandığım tek şey, merhumu buna itekleyen sebeplerden biri olup olmadığını düşünmesi, eğer rolünün olmadığına eminse de yorumlarını kendine saklamasıdır. emin olun sizin eser miktarda hissettiğiniz kederi de nefreti de acımayı da birileri çok, çok daha yoğun bir şekilde hissediyor.
çıkış yolu arıyorsun,haketmediğini düşünüyorsun,kendi suçun olduğunu biliyorsun ama bir yerden sonra bunların hepsi teferruat kalıyor.
ofiste balkonda sigara içerken balkonun dibine kadar geliyorsun, ama aklına eşin,ailen,dostların geliyor. hepsi beni seviyor ben de hepsini seviyorum.
ama ah o umutsuzluk yok mu!
çıkış yolu yok. arıyorsun bulamıyorsun.
sabah uyandığına lanet ediyorsun,işini yapamıyorsun, sahte gülücükler, derdini kimseye anlatamama. bunların hepsi insanın ciğerine zehir gibi doluyor.
bir gün kendimi ya gayrettepe metro durağında gelen metronun altına , ya da ofisimin balkonundan 9 kat aşağıya kendimi bırakacağım herhalde bu gidişle.
belki bugün belki yarın belki öbür gün.
ahmet kaya'nın söylediği şarkı da ki şu söz bence benim kelimelere dökülmüş halim 'ölümü özledim anne,YAŞAMAK iSTERKEN DELiCE'
ben beni anlatan bu kadar güzel bir söz daha görmedim.
şu hayatta ya sağlıktan yana sorunlar vardır, yada maddi sorunlar vardır. allah size sağlık sorunları vermiyorsa siz de değerini bilin ve diğer şekillerde kendinize sorun yaratmayın.
bundan 2 sene öncesine dönebilsem geçmişte yaptığım hataları yapmaz,bugün dünyanın en mutlu insanı olurdum.
