Günün her boş kaldığımda aklımda olan düşünce. Hesaplayıp yazıp çiziyorum sürekli, her düşünceyi çöp kovasına yolluyorum sonra. Canımı sıkan ne biliyor musun sözlük?
Hani o yapabileceğini bilirsin, ama yapamazsın ya? Bende diyorum ki kendime "sen made Bunu yapamadın, bu elbette ki hayatının sonu değil ama bak intihar var. Bi düşün derim"
Sorusunu soruyor her zaman bana, iyi değilim biliyorum.
Ama seçenekler tükeniyor sözlük, sürekli gitme isteğiyle mücadele etmekten yoruldum. Hayatımın her anında gitme düşüncesiyle meşgulüm.
Beşir Fuadla intihar vücut bulmuştur, her şeyin bittiği yerde ve psikolojinin bittiği yerde her şey üstüne geldiğin de insanın yaşama hissi kalmıyor maalesef benimde çok düşündüğüm ama yapmadığım bir şey hayat zor Allah kimseyi o duruma sokmasın.
Ne salaklıktır ne de zekilik, ne korkaklıktır ne de cesur olmaktır, ne kaçıştır ne de kurtuluştur. Ama saygı duyulması gereken, uçsuz bucaksız ve anlamını intihar eden kişinin sır tuttuğu gizemli bir eylemdir.
Hayatında devamlı olarak yolunda gitmeyen şeyler olunca insanın ister istemez aklından geçirdiği, cesaretli olanların eyleme döktüğü, sevdiklerini düşünenlerin ve cesaret edemeyenlerin vazgeçtiği seçenek. Bazen öyle bir an geliyor ki tek çıkış kapısı oymuş gibi hissediyorsun. Ama değil, hayat ne kadar kötü olursa olsun yaşamaya değer. Mutlu olma umuduyla yıllarca hayatta kalıp, intihar etmeyip, mutlu olamadan ölme korkusu taşısan bile deneme. Belki güneş bir gün senin için doğacak. Belli mi olur?
