Cuma sabahı silahı kafama dayadım. Akşama doğru tetiği çektim, gece boyu beynimin halı üzerinde dağılmasını kanımın pıhtılaşmasını izledim. Cumartesi sabahı malum olduğu gibi bazı şeyleri hissetmemeye başladım. Nedenini yaradanın beyin ile vücut arasındaki kablosuz bağlantıyı oluştururken ucuza kaçması diye biliriz belki de. Cumartesi akşamı kendime gelip beynimi toplamaya karar verdim fakat bağlantı iyice kötüye gittiği için pazar sabahı harekete geçtim. Pazar akşamı odamda bulduğum zımba ile kafa derimi kapatıp ertesi sabah işe gittim.
Amacı mevcut durum, süreç veya hayat ne ise ondan sıyrılmak, kurtulmak ve bu kurtuluş ile rahatlamaktır. Fakat tam olarak bu noktada kendi kendisini olumsuzlamaktadır.
Eğer ölümden sonra bir yaşam olduğuna inanıyorsanız ve bu inanç teistik bir biçimde ise bu dünyadan bu şekilde bir kurtuluş aslında ölüm ertesinde kendini bu yaşamdan daha berbat bir cezaya doğrudan atmaktır.
Ama eğer ki ölüm akabinde bir bilinç olarak var olmaya, yani ölümden sonra yaşama inanmıyorsanız zaten kurtulduğunuzu, sıyrıldığınızı; daha doğru ifade ile artık yaşamıyor olduğunuzu var olmadığınızdan bilemeyecek ve hissedemeyeceğinizden yine yukarıda söylediğim amacı doğrulamayan çelişik bir eylem olacaktır.
Dolayısıyla intihar bir kurtulma maksadı taşıdıkça kendisiyle daima her koşulda çelişir. Bence intiharın tek mantıklı gerekçesi can sıkıntısı ve merak olabilir. Bunlar dışında intihar şahsen bir yönden arzulasam dahi mantıksız ve hatalıdır.
denedim ben intiharı. olmadı. zamanında hakkında çok beylik laflar da ettim. duygularımı çok yoğun yaşadığım, bir damla daha acıya dayanamayacağım günlerdi. günler değil, yıllardı hatta. kurtarıldım. o zaman lanet etmiştim, sonlandıramadığım için. ama şimdi düşününce...
sizi intiharın eşiğine getiren duygular (olaylar değil) geçici. dayanamayacağım düşüncesi de öyle, anlamsızlık hissi de. 2 yıl sonra dönüp baktığınızda o duygunun külü kalıyor sadece. hayatınızdan çıkan bir anlamın yerine başka bir anlam geliyor. ya da gelmiyor da hiç bir şey, artık siz başka biri oluyorsunuz.
bazilarinin bayilmak sandigi eylem.
biz de yer yer depresyona giriyoruz ama canimiz tatli. topu topu en cok yasayanin 100 sene yasadigi bir gezegende olumden sonrasini bilmeden cana kiymak enayiliktir. maddi sikintilar varsa cal cirp sokakta kal ama yasa yani. kalan sikintilarin aminakoyim.
sahte bir kaçıştır. bazen sıkıntılar bazen hedeflere olan uzaklığın getirdiği zorluklar bazen de amaçsızlıkla doğal hiççilik neden olur. Her seferinde farklı bir neden vardır. kimin sözüydü, nerden aklıma geldi bilmiyorum fakat çok güzeldir;
"dünyada insan sayısı kadar dünya vardır"
herkesin iç dünyası ve fiziksel dünyayı görüşü farklıdır. kimine göre eğlenceli kimine göre işkence dolu bir mekandır. aslında herşey anlık psikolojinin verdiği "kapana kısılma" hissidir ve sahte kaçış planı olan "intihar" devreye girer.
denenmesi bile korkunç düzeyde bir duygu yoğunluğunu temsil eder. genellikle "ergenlik" diye tabir ettiğimiz hormon düzeylerinin aşırı farklı salınımından ötürü oluşur. fakat bu olayın biyolojik tarafıdır. olaya biyolojik olarak yaklaşmak manasızlıktan çok acımasızlıktır. anlamak ve kendisinin anlamasını sağlamak en büyük amaç olmalıdır.
çoğu insan sadece karşısındakine cevap verebileceğini kestirdiği kadar cümleleri dinler. bu cümleleri gerçek manada düşünmez. işte buradaki durum bundan ibaret. düşünebilmesini sağlamak. yapacağı veya yapmayı planladığı eylemlerin nedenselliğini sorgulatmak. bunun için öğüt vermek değil, karşınızdakinin düşünmesini sağlamanız gerekmektedir. genel itibari ile psikolojik danışmanlık bunun üzerine kuruludur. ilaçsız, sadece karşıdakine doğruyu sorgulatabilme yeteneği ile. çünkü bu yetenek ile anlık duygu yoğunluğu oluşsa bile bunun mantık ve gerçeklik arasındaki bağını rahatça kurabilir, geçici olduğunun farkına vararak intihar gibi bir eylemi aklının ucundan bile geçirmeyebilir.
doğru insanlar, doğru konuşmalar ve doğru yönlendirme ile vakaaların neredeyse tamamı engellenebilir niteliktedir.
Ruhun bedenden boşalma arzusudur. Bunu özendirme veya ergence bir depresiflik olsun diye söylemiyorum kesinlikle. Ama mental olarak maddi dünyayı kaldıramadığımız noktada fiziki varlığımızdan kurtulmak isteriz. Her ne sebeple olursa olsun acı verici bir tablodur bu. Burada irdelenmesi gereken insanların bu aşamaya nasıl ve neden geldikleri. Evet muhsin her olayda gelişmeler farklı olsa da bu aşamaya bizi getiren insandır. Bazen insan olan kendimiz, bazen sadece bedenen insan olan insanlar. Neyse muhsin at yarışı oynayacaktık biz. Gülbaturdan ne ara buraya geldik yahu.
nilgün marmara'yı hatırlatan sözcüktür.
şöyle diyordu intihar mektubunda:
... çocukluğun kendini saf bir akışa bırakması ne güzeldi. yiten bu işte! bu tükenişle hiçbir yeni yaşama başlanamaz, bu nedenle tüm sevdiklerime elveda diyorum. ben'i bağışlayın!... "
dibini sıyırırcasına yaşayın abi. dip bitti yapacak bir şey yok diyince de tavayı midenize indirircesine yaşamaya devam edin.yiten bir şey olacaksa gözyaşlarınız olsun.
"kendini öldürmek" demektir. vitamin içip ölmeyen gerizekalılar "2 kez intihar ettim" derler. o mallıktan intihar eden insan ölmüştür. ölmemişse intihar girişiminde bulunmuş ama başaramamış demektir.
'' Sartre' a göre ' intihar dünyada var olmanın bir başka yoludur ' Çünkü kişi bir eylem olarak ölümü seçtiğinde, kendi varlığının farkına vararak, varlığının tanımını hiçlikle yapar. ''
