Sanırım zamanı geldi, bilmiyorum yeni uyandım ve kafam allak bullak. Dün bu saatlerde Türkiye nin diğer ucundaki şehrinin bir otel odasında renkli ışıklar arasında kendimden geçerken şimdi evimde yalnızım. Bu fark çok fazla ve ben her 3-4 güne bir bu farkı yaşıyorum. inanılmaz derecede kutup yaşamları bir anda yaşayınca insana koyuyor be sözlük.
Hayatımın yalnız iken nasıl anlamsız geldiğini anlatamam. Bomboş. Bilmiyorum, belkide bir sevgili falan bulmalıyım, iki farklı yaşamım varmış gibi yaşamaktan yoruldum. Duygu yüklüyüm şuan.
Bu iki yaşam arasındaki fark çok fazla, kaldırmak ona karşı durmak ise insanı gerçekten çok yıpratıyor. Kendinden taviz veriyorsun,
Lise de biyoloji dersinde insan acıkırsa önce karbonhidratları yakar, eğer hâlâ aç ise zor da olsa yağlarını yakmaya başlar. Eğer hâlâ aç ise, kendisini parçalamak uğruna da olsa proteinlerini yakmaya başlar, diye bir şey öğrenmiştim.
Şuan proteinlerimi yakıyor gibiyim. Ve bundan sonra ne yakacağımı bende bilmiyorum, peki yakacak bir şey kalmayınca ne olacak? Hoş, o noktaya kadar yaşama dayanabilecek miyim bakalım.
Günaydın ve olur da görüşemezsek iyi günler , iyi akşamlar ve iyi geceler..
"ilgi duymuyordum. Hiçbir şeye ilgi duymuyordum. Nasıl kaçabileceğime dair hiç fikrim yoktu. Diğerleri yaşamdan tat alıyorlardı hiç olmazsa. Benim anlamadığım bir şeyi anlamışlardı sanki. Bende bir eksiklik vardı belki de. Mümkündü. Sık sık aşağılık duygusuna kapılırdım. Onlar adna uzak olmak istiyordum.Gidecek yerim yoktu ama. intihar? Tanrım, çaba gerektiriyordu.
intihar garip bir şey.
Birisi yaşlılıktan korktuğu için, öteki yalnızlıktan, başka biri sevgilisinden ayrıldığı için.
Zaman zaman bedenim ağır geliyor. Bunu hissediyorum. Ruhum çıksın ve öylece boşlukta asılı kalayım.
Neyse hayat güzel. Erdemli olmak iyi Tanrı yı düşünmek kainatı düşünmek bilimi evrimi düşünüp tefekkür etmek iyidir.
iletişimi kesmek için belki de mecbur kalınan bir eylem ancak sebeplerine girmeden şunu söylemek isterim,
Bırakın ölüm kendi çalsın kapınızı.
Bir kere geldiğimiz şu dünyada hayata değer katıp ya da hiç olmazsa zarar vermeden misyonu tamamlayıp gitmek sanırım daha doğru...
Hayatınıza çeki düzen verin. Sevgiye merhamete yer verin. Duygusuz ilişkilerden uzak durun. Çevrenizdeki insanları doğru seçin ve azaltın. Hareketli olun spor yapın. Hayat daha anlamlı gelir. Geçer bence o duygu.
Er yada geç ölmeyecek miyiz? Bakalım ulan yarın ne olacak diye merak edince bir gün daha geçiyor. Böyle böyle sonu geliyor hayatın. Ben de düşünmüş ķurgulamış planlamış olabilirim ama gidip bir profesyonelden yardım alın. Bir profesyonel sakın bir imam olmasın günah münah der hepten canınızı sıkar. Nereye geldiğinizi anlayamayan kişi ile bu konuyu paylaşmayın. Hayat bitecek. illa ki. Elon musk bile çare bulamaz buna ne de michio kaku. Bekle bakalım neler olacak.
iyi bir psikiyatrist ile bir süre sonra bu düşünceye sahip olduğunuz için karşılıklı gülüp eğleniyorsunuz.
Evet, doktorum sağolsun. Seviyorum kendisini.
intiharın sonucu bilinmezdir ve bu bilinmezlik intihar eylemini riskli bir hale dönüştürür. Düşünün, kendinizi öldürüyorsunuz ve yaşadığınız her şey, tüm acılar en baştan başlıyor ve bu bir döngü. Ne kadar korkunç değil mi? Bu yüzden, yani bilineni bilinmeyenle takas etmek istemediğimden, intihar bana mantıklı gelmiyor.
