kişinin kendini öldürmesi.
intihar için gerekli olan cesaret aslında intihar için değilde sonrasındaki muamma için gerekli sanrım.
sonrasını bilse kişi iyi ya da kötü öldürme eylemi okadarda zor olmasa gere.
cesaret midir, korkaklık mı?
hiçbir zaman yeltenemeyeceğini dahi bilmek ama bunun ölüm korkusuyla alakasının olmaması. intihar mektupları karalamak ya da sevdiklerinin senin için üzülüp üzülmeyeceğini düşünmek. ulan ölüp gideceksin, ne anlamı var arkandan ne yapacaklarının, ne düşüneceklerinin, ne hissedeceklerinin. çoğumuzu durduran budur belki de, acınmak istemeyiz öldükten sonra bile. bazen sadece bazı şeyleri kendine yedirememektir insanı hayatta tutan.
peki, bunun da canı cehenneme dediğin an?
Çok büyük günah. intihar edenin cennette y lan olum adam kendi hayatına son vermiş be. Üstelik belki de ruhsal bir sıkıntıyla değil, tamamen bilinçli olarak, seçmeli olarak, keyfi olarak kendi istemediği bir hayatı, kendi istediği gibi sürdüremediği bir hayatı,
belki nefis hatunlardan vazgeçerek, güvenli bir yaşlılığa tercihen, orta yaşındayken pahalı bir arabda sürat yapmaya kasmadan..
Velhasılı yokluktan değil de anlamsızlıktan sonlandırmıştır belki hayatını.
Bi de üstüne keyifli ölmüştür. Belki de.
Defalarca gözlemiştir. Ne kadar kalabalık, kurtulmama olasılığım ne kadar ve hatta son kez güneş batarken gerçekten muhteşem mi öldüğüm yer.
intihar, hele de anlamsızlıktansa, bazen saygı duyulması gereken bir şeydir.
Dinle, acizlikle, yoklukla değil de anlamsızlıkla anılmalıdır belki de bazı failleri için.
intihar edenlerin dili yok. Belki de 21. yüzyılın sanalında bu kadar basitleştirmeniz zorlarına gidiyordur. Dili yok intihar edenlerin ama anlamsızlığa karşı koyacak kadar yürekleri var sanırım.
Övmek değil, kutsamak değil, biraz anlamsızlığı noktalayabilene gıpta etmek belki. Ama övmek ya da günah boyutuna indirmek değil.
bu hayata verebileceğini vermiş, ' benden bu kadar ' demiş insanların yapacağı eylem diyelim.
intihar edenlerin çoğu bu zamana kadar istediği her şeyi elde etmiş kişiler-imiş. - resmi kayıtlar -
çoğumuz bir kere de olsa aklımızdan geçirdik. gerek ergenlik, gerek bunalımların sonucu olarak.
yazılacak onlarca şey varken kısa tutmak isterim.
yaşam dolu insanlar vardı. tezer özlü, nilgün marmara, mayakovski.. intihar, dünyanın ve insanların tükketiği kişileri kucakladı. yaşamın tükettiği değil.
Tanım: Kendi Hayatına kendin tarafından son verme eylemi.
Tercih meselesidir, kimsenin tercihi sorgulanmamalıdır. Yaşamayı biz seçmedik, bari ölmeyi kendimiz seçelim. Ya yaşarak intihar edelim ya da çok farklı şekillerde.
Hayatın tadı kalmadıysa, yaşamanın anlamı da kalmamıştır. Beden allah'ın emanetiymiş, emanete ihanet edeceğim o zaman!
Belki yarın, belki yarından da yakın...
