varlığın anlamsız bir ızdırap olduğu, umudun kalmadığı, hayallerin bittiği, yaşayacak bir sebebin olmadığı en çaresiz anlarda yapılan en anlamlı şey. böyle durumlarda yaşamak ve ızdıraba devam etmek de farklı bir intihardır.
intihar etmek kolay olanı seçmektir der kimisi. bunu eyleme koyanların veya teşebbüs edenlerin o anlık bile olsa ruh halinin nerelerde gezdiğinin göstergesidir. can almak ne kadar zorsa, kendi canına kıymak çok daha meşakkatlidir kanımca.
intihar etmiş birini gören kişinin bakışlarındaki soğukluk başka hiç biryerde görülmemiştir. bu yüzden intihar ölen için degil geride kalanlar için bir yok oluştur.
Daha önce de benzer şeyler yazmıştım bu başlığa ancak detaylandıracağım.
Psikolojik bir sorundur.
Günümüzde nedense bütün buhranlar çok "havalı" hale geldiğinden, obsesif insan sayısı gittikçe artmakta. Bu takıntılı insanlar, sosyal ilişkilerinde ya da kendi iç dünyalarında yarattıkları sorunları birer ego meselesine dönüştürmekte.
Haklı olunan noktalar elbete olabilir. Burada tehlikeli olan nokta bu takıntıların bir nevi hoşa gitmesi ya da bir nevi sadizme dönüşmesidir. Kişi bu durumun elbette farkına varmaz. Hayatta bir çok şeyi yaşarken de üzerine düşünmeyiz; "acaba bu kararı verirken nereden etkilendim?" diye. Çünkü her şeyin gözümüzün önünde olduğuna dair, garip bir fikrimiz vardır.
işte intihar takıntılı hallerimizin en uç noktasıdır.
Örneğin, intiharında başarıya ulaşamamış bir çok kişi; "kendimi çok değersiz hissediyordum, yaşamamın anlamı yoktu." der. Ancak başındaki sorundan önce yaşamak için nasıl bir nedeni olduğunu bilmez. Vicdan azabı ya da benzeri durumlardan intiharı burada ayrı tutmak gerekir. Çünkü o var olan bir sorunun, içsel çatışmaya dönüşerek patlaması durumudur.
Özet olarak intihar bilincinin farkında olmayan, yaşadığı durumu egosuyla bir savaşa dönüştüren kişilerin, psikolojik sorunlarına çare bulamadıklarının göstergesidir.
Kendine yardım edemeyene, kimse yardım edemez. Üzülmeye de pek değmez.
bir nevi doğal seleksiyondur.türümüzün duygusal açıdan zayıf ve dirençsiz olanları ölürken, nispeten daha güçlü ve dirençli olanları hayatına devam ederek ürer ve duygusal olarak nispeten daha kaliteli, daha güçlü bir neslin gelmesini sağlar.
kişinin psikolojik, sosyolojik, maddi yada manevi sorunlar karşısında takatinin kalması ve kendince bir nevi nihayi çözüm üretme çabası sonucunda meydana gelen eylemlerin bütününe denir. sanki öbür tarafta sorunlar bitecekmiş gibi.
intihar edenlerin çoğunlukla en sevdikleri renk mor renkmiş. mor renk asalet,yükselik duygularını karşılıyor diyor bir araştırma.
bu mor renk insanları; hayatlarında kendileri için şerefsizlik, alçaklık, düşüklük, insanlar tarafından ayıplanılacak bir durum karşısında çıkmaza girdikleri zaman intihar ediyorlar. yani intihar sebepleri arasında en üst sıralarda vicdan azabı var.
halbuki en büyük hataların bile telafisi var. psikolojik bozukluk durumlarında uzman yardımı alınmalı. aileyle,arkadaşlarla görüşülmeli. dini vecibelerini yerine getirmeli.
bazen yola çıkmadan pes etmek, bazen açmamış bir çiçeğin rengini beğenmemek... bazen de ölümü sonlandırmaktır intihar. cesaretin en yüksek olduğu, inancın tükendiği anda gerçekleşir. intihar etmeyi düşünen kişi katil olmayı da göze almıştır kararını verirken. Geride kalan ailesini öldürmüş olucaktır çünkü...
intihar,
durkheim sosyolojisi,
yüksek bilincin marifeti,
köylü intihar etmez,
bilmez intiharı.
intihar edersem
kimseye söylemem
küt.
yerde kanlı bir ceset
tıpkı resmim gibi.
