edeceksen et düşüncesi.
intihar düşüncesi bi süre sonra kişiyi ağırlaştırır, hem kendine hem çevresine zûl gelmeye başlar. kendi yaşam enerjisini tükettiği gibi çevresini de tüketebilir. arafın melankolisinden sıyrılınca intihar fikri anlamsızlaşır. belki de hiç bir zaman cesaret edilemeyeceği düşünülür. yaşam yine devam eder.
bir sebep yoktur, birçok sebebi vardır. günah olması , ya aileniz , sevdikleriniz , kendinize olan saygınız , bütün bunları bir düşünsenize. intihar edince neyin düzeleceğine cevap bulamamanız. intihar etmeyince ne olacak peki derseniz. hayat devam edecek. belki acı verecek ama bilmiyorum. en azından maçı siz bitirmeyeceksiniz , son düdüğü siz çalmayacaksınız , hükmen mağlup olmayacaksınız. uzatmalar hep oynanacak. belki bir umutla , belki çaresizce.
Bu dünya'ya bir kere geliyorsun çünkü. Acıları büyük kabul. Ancak ölümü göze almışsan, o cesaretini daha büyük işlerde kullan. Yeni bir işe giriş. Yenile kendini, başka hayat kur. inan bana insan hayatını da, dünyayı da değiştire bilir. insan o kadar basit değildir. Basit olduğuna inandırmaya çalışıyorlar. Ama öyle değilsin.
Ya geride kalan sen olsaydın ve ölen en sevdiğin olsaydı? Ne hissederdin? "Tamam ya gerekçesi çok mantıklı iyi ki ölmüş diyebileceğin bir bahane var mı? intihar kazadan ve hastalıktan daha çok acı verir sevdiklerine. Akılda kalan sorular, yetememişlik hissi, vicdan azabı derken hayatı onlara zehir ederek gidersin bu dünyadan.
doğarken yaşamak için sana bir sebep sunmuşlar mıydı? yada yaşarsan şu ödüller senin olacak diye bir garanti var mı? şahsen bana, "borç ödeye ödeye ömür bitireceksin" deseler başka gerekçeye gerek yok, doğmak istemezdim. Ama madem doğdum, diğerlerinden ne eksiğim ne fazlam var. Benden bin kat daha beter durumda olanlar yaşamak için sebep bulabiliyor çok fazla sıkıntıya ve acıya katlandıkları halde. Ölünce plaket vermeyecekler öbür tarafta.
