Çözüm değil aksine zayıflık göstergesi benim için. Eften püften sorunlar için canına kıymaya çalışmak allahın emaneten verdiği nefesi ondan izinsiz almaya kimsenin hakki yok. Bazısının işi yok, evladına yedirecek ekmek bulamıyor, yıllarca çabalayıp devlete atanamıyor sırf torpili yok diye önüne binlerce insan sokuluyor hakkı yeniyor, gırtlağına kadar borca batmış, sevdikleri onları aldatmış hayata küstürülmüs hakkı yenmiş canından bezdirilmis onca insan göçtü gitti kıydı hayatına veballeri sebep olanların boynuna kaldı. Yaşama ümidi olmayıp canına kiyan tüm merhum ve merhumelerin allah günahlarını bağışlasın azaplarini hafifletsin.. caresi olmayıp kendine derman bulamayıp çaresizce kendi canına kiyanlarin ömür boyu cennete girişi yasak ama rabbimden temennim mekanlarını cennet eylemesi olur..
Yapmayın kötü oluyor. En son arkadaşım yaptı kafasına tampon yaptığımda gözümün içine baktı ve ben gözünde pişmanlığı gördüm, keşke yapmasaydım diyordu.
Bir kere deneyen ikinciyi, üçüncüyü hatta beşinciyi dener. Vazgeçilmesi ve tekrar edilmemesi çok düşük bir ihtimaldir. Çünkü hali hazırda kaygı, umutsuzluk ve çaresizlik duyguları varken üzerine ‘ölememe başarısı’ intihar eden kişide motivasyon oluşturur. Bu yüzden kesinlikle basit görünmemesi ve mutlaka destek alınması gerekir. Kadınlar genellikle kesi ve ilaç yöntemini kullanırken; erkekler ası ya da ateşli silah gibi çok daha net teknikler kullanıyor. Bunun sebebinin de kadınların intiharı umutsuzluktan, erkeklerin ise çaresizlikten tercih ediyor oluşları olduğu düşünülüyor.
Dilerim hiç böyle bir arzunuz olmaz ancak olursa lütfen destek almaktan ve birilerinin size yardımcı olmasına izin vermekten çekinmeyin. Sizin çıkmaz gördüğünüz şeylere bunun eğitimini almış birisi muhteşem bir çözüm yolu bulabilir. izin verin yardım etsinler. Bazen hiç tanımadığınız birisi size bu gezegende nefes alırken cennetin yolunu gösterebilir, size sarılabilir.
Böyle ölür müyüm bilmem ama Bir gün deneyeceğimden eminim. Bugün değil veya yarın da değil. Daha fazla yitirince akıl sağlığımı (ki yitireceğimden de eminim). Anksiyetem devreye girecek. Zaten depresif acıya meraklı bünyem bir sünger gibi var olan acıları çekecek içine. insanları suçlamayı bırakınca (ki yine eminim bırakacağım bir gün) tek suçlu ben kalacağım. Dünyanın beni üzmek için bir özenle planlandığına inanacağım yine, gerçek anlamda hangi birine üzüleyim düzeyine tekrar geldiğimde acıyı çekip bitirme isteğim bitmiş olacak. Çekmektense yitmeyi deneyeceğim. Garip bir şekilde eminim bundan.
Sizin haberiniz olmayacak bu yazıyı yazanın dediğini yaptığından.
Beni tanıyanlar da bu yazdıklarımı bilmeyecek, dediğimi yaptığımı bilmeyecekler.
ilginç değil mi
