3 soru işareti getirir insanın aklına.
inançlı, inançsız ve şüpheci olmasına göre değişir sorular.
1- ölüp gideyim bu lanet dünyadan kurtulayım, fakat beni ne bekliyor öteki tarafta bi kurtuluş bi ümit yokmudur?
2- ardımda perişan insanlar bırakacağım. onları yıkım sürecine itmem doğru mu? gerçi bu saatten sonra kim doğruyu takar ki fakat vicdan? bir insanın kendine sevgisi, saygısı yoksa bile sevenlerine de olmaz mı?
3-ölüm yok olup gitmek midir? çok acı çeker miyim? yokluk nedir?
her insanın hayatında bir kere de olsa aklından geçen şey.
bazen kafaya sıkmak, bazen ilaç içmek.. nasıl intihar edeceği kişinin hayal gücüne kalmıştır. intihar bu insanlara göre bir kaçıştır, kurtuluştur.
benim de aklıma çok gelmişti. hatta bu konuya ciddi ciddi kafa yorduğum zamanlar da oldu. ama o karanlık gecelerin sabahında hep güldüm kendime.
sıkıntılar gelir geçer, ama sen tetiği çektikten sonra geri dönüşü yoktur.
her zaman, her koşulda mutlaka bir çıkış yolu bulunur.
yeter ki umudunuzu yitirmeyin.
Kaan ince' nin son şiirini okuyup ardından müptelası olduğun sigarayı yarım bırakırsın ve odadaki o bina ve betondan başka bir manzarası olmayan pencereyi açıp koskocaman bir elveda sığdırırsın odacağızına...
Acizlik diyen salaklara soruyorum. Kaçınız o insan gibi hissettiniz, yani böyle bir vahşeti kendine armağan edecek kadar ne yaşamış olabilir ya da nasıl yıkılmış olabilir hiç düşündünüz mü. Bence asıl aciz olan bizleriz. Yaşamak zorundayız sanki değil mi? Tüm olanlara rağmen neden hala yaşıyorum diye sordunuz mu kendinize? Elbette hayır. Amaçsızca yaşıyoruz. Bence neden hala intihar etmiyoruz diye sormalıyız. Söyleyin neden? Sevdikleriniz için mi bunlar, sevildiğiniz için mi ya da geleceği beklediğiniz için mi? Ne kadar da çok eminsiniz kendinizden, gelecek beraberinde daha büyük zorluklar getirdiğinde, daha büyük acılar içinde olduğunuzda, o hayali kurulan hayat olmadığında, ışte o gün, o zaman, acizliğin ne demek olduğunu anlayacaksınız. Intihar etmek acizlik değildir dostlarım. Yıkılmak acizlik değildir. Sizi yıkan şey hayat olduğunda az çok biliyoruz ki elden bir şey gelmiyor ve artık ayağa kalkmanıza izin vermediğinde siz de sürünmeyi bırakıyorsunuz. Geldiğiniz yere, toprağa. Benim için intihar bundan ibaret.
Sıkıntıların üstesinden gelinmeyeceğini anladığınızda, başaramadığınızda, pes edip başvurduğunuz eylemdir. Geri sayımınız henüz bitmemişken, unutabileceğiniz,atlatabileceğiniz ihtimali varken kronometreyi kendi ellerinizle durdurmak ne kadar mantıksız.
ayrıca psikoloji okuyorum. yardım almak isterseniz mesaj kutumu yeşillendiriniz. çok acıklı şeyler anlatmayın, ağlarım rimelim akar sonra.
Neden geride kalanlar düşünülecekmiş? Neden amına koyayım? O insan zaten öyle bir darboğazda ki son çare olarak bunu görmüş. Öyle bi' hiçlik duygusunun içinde ki artık hiçbir şeyi yaşamaya değer görmüyor. Adım atmak bile istemiyor. Bu ruh halindeyken neden düşünsün bir başkasını? Nasıl da klişeleri yapıştırıveriyorsunuz her konuda. Düşüncesizmiş de bilmem neymiş.
Bir de intiharı "korkaklık" niteleyenleri kafamla münasebete sokmak istiyorum. Şu hayatta bundan fazla cesaret isteyen tek bir şey daha yok.
tanrı inancı taşıyan insanlarda intihar daha kolay olur. bazı dinlerde günah olsa da bağışlanacağına inanılır. tanrısız insanlarda intihar nedeni bir çok durumlarda önemli durum olur.
intihar etmek sabah kahvaltısını yapamamaktır. yani sonsuza kadar uyumak.
