intihar aciz ve korkak insanların işidir. Kalıp seni bu hale getirenlerin hayatlarını burnundan getirmek varken korkaklık yapıp ölmek... Tam bir aptallık benim için.
bir kez ölüp ruhunu yok etmek mi yoksa her gün yaşayıp, ruhunun her gün biraz daha fazla sıkışıp kalmasına, her gün bir öncekinden daha beter olmasına razı olmak mı ?
"Yol boyunca durmayan gezgin çabuk yorulur… insan bazen kendisini köşeye çekip dinlenmeli, ruhunu hissetmeli."
Bu sanırım açıklıyor bazı şeyleri.
Kendinizi labirentte kaybolmuş sanabilirsiniz, insanların sizin çevrenize örmüş olduğu duvarlara çarpabilirsiniz veya tahmin edemeyeceğimizden öte şeyler yaşadınız. Her şey sizle başlıyor, sizle bitiyor. Hayallerinizin peşinden koşamıyor musunuz o zaman yürüyerek gidin ama gidin. Bahaneler üretmeyin. Engellemeye çalışan, size inanmayan elbet olacak fakat siz inanırsanız ötekilerin ne dediği pekte önemli değil. Kendinizden ve hayallerinizden vazgeçmeyin. geleceğe bu kadar umutsuz bakmayın lütfen. Sizi ne mutsuz ediyorsa uzaklaşın, az dinlenin. kendinize dönün ve hedefler edinin, hayattan tat aldınız zamanında, gülebildiniz e tekrar neden olmasın?
Bence mutlu olabilirsiniz, hayallerin peşinden de koşabilirsiniz. bu düşüncelerden de arınmış şekilde edit yapın hadi bakalım. Görmeyeyim bir daha böyle geleceğe umutsuz bakışları.
Kaosa götürüyorsa düzende kalmaya karar vermekten daha elle tutulabilir olan şey. Hepimiz evrene tutunmak ve ondan kopmamak için çabalıyoruz. Ama neden tutunduğumuzu bilmiyoruz. Kaçıyoruz kaostan kimisi ise bodoslama kaçmıyor neden kaçıyorum lan ben diyor. Neyi arıyorum ben bu dünyada.Niye kaybettiğim bir şey olduğunu hatırlamadan arıyorum. Hakikati arıyorsam zaten baştan arayış içinde olmak benim hakikate ulaşamayacağımın kabülüyle oluyor. Bilmeyen bilir mi bilmediğini. Bilmeyenin varoluşu aramakla birlikte başlar. Aramak bilmeyeni varoluşuyla hakikatinden uzaklaştırır. Çünkü varoluş hakikatle karşılaşmamayı yaratır. insanın ve evrenin hakikati varolduğunda kendisidir. insanın ve evrenin karşılaşamayacak olduğu da yine kendisidir. Yani insan ve evren kendilerinin kaosudur. Yaşamak bir umutsa hakikat yolunda sen umduğunu bulamayacaksın insanoğlu. Zaman kavramı, felsefe, tanrı, bilim, dil kaostan kaçarken oluşturduğun hiç bir şey seni hakikate götürmeyecek. Çünkü varolarak gittiğini sandığın şey hakikat değil. Varolarak ulaşamayacağın şey hakikat. Varolarak kendinden kaçıyorsun. Kendi hakikatinden. Varolduğunda Karşılaşamayacak olduğun şeyden.
ekmek arası kokain mi yiyorsunuz ne yapıyorsunuz amk yerinde.
sıkıntınız varsa çözümünüz vardır ama yok illa ilgi çekeyim diye öleceğim diyorsanız çocukluğunuza veriyorum.
hayat yaşamaya değer lan nasıl olsa öleceksiniz.
yapılan araştırmalara göre bir kere de olsa ciddi olarak intihar etmeyi düşünen kişiler eninde sonunda intihar ediyormuş.
kaynağı hatırlamıyorum, denk gelirsem editlerim.
allah korusun büyük konuşmak istemiyorum bazen bir insanın ne hissettiğini nekadar büyük acılar çektiğini neler yaşadığını yaşamadan kimse bilemez o yüzden aptallıktır yada salaklıktır tarz söylemlerde asla bulunmayacağım . ama bana sorarsanız evladını kaybeden bir anne yada babadan daha ağır yada bu dünyaya daha doğuştan engelli olarak gelen yada en büyük acıları yaşamış anne babasını doğmadan kaybetmiş sokaklara düşmüş bu insanlar bile birsekilde bu hayatta yaşamaya çalışırken intihar etmek kimseye yakışmaz . Unutmayın ölüm haricinde herşeyin çaresi vardır . intihar bir insan icin yapılabilecek hiçbirşeyi kalmadığında ki son çaredir tavsiyem pes etmemektir.
Dini açıdan neden yasak ve büyük bir günah olduğunu hiç anlamadığım hareket. Hoş, bunu umursamadım da yaparken ama olmadı. Göklerden gelen karar beni tekrar dünyaya itti.
Çaresizliktir, tükenmişliktir. Özellikle böyle ekonomik sebeplerden intihar edenler ile ilgili bir haber gördüğümde içim bir parçalanıyor. Allah kimseye çözümü olmayan dert vermesin. Çevrenizde var ise böyle insanlar malca birşey olmaz, can tatlıdır gibi cümleler ile durumdan kaçmayın. Konuşmaya çalışın. Çünkü intihar bir yalnızlık işidir. Vebali ağırdır. Toplumca cinnet geçiriyoruz. Toplumca bir birimize destek olalım.
Ne gerek var intihar etmeye? Çok mu zor geldi yaşamak? Çekil kenara izle dünyayı. Otur kendine bir kalem, bir defter al. Durmadan yaz. Bırakma yazmayı. Ama düşüncelerine engel koyma. Bir karıncanın yürüyüşünü, ağaçların yapraklarını, aklına gelen her şeyi yaz ama. Defterin kalın olsun. kalemin de kaliteli. Sana, seni anlatacak ve seni senden dinleyecek olan bu var. şimdi her şeyi bırakıp yaz. Ama durup dinlenmeden.
