Aslında çok saçma geliyordu. Bir insan intihar derecesine nasıl gelir? Farkettim ki insanlar acı çektiriyorsa, hayat artık zevk vermiyorsa yapılacak bir durum.
Sığlıktan kurtulup açık denizlere yüzmek, doğumu nasıl istençsiz bir eylem olarak görebiliyorsak bazen çıkarımız için, (bkz: bana mı sordunuz lan beni doğururken) ölümü de aynı şekilde görebileceğimizi bize anlatan bir fiil. Bir nevi doğum.
Kendi kendine ötenazidir. Daha önceki entry de yazmıștım. Küçük amcam intihar etmiști. Manzarayı Ben görmedim ama anlatılandan Sonra bir daha düșünün derim
40 yaşıma kadar hep intiharı düşündüm, ama 40 yaşımdan itibaren insanların intihar etmeye değmeyeceklerini düşünmeye başladım. Bana göre intihar, geride kalanlara yönelik ağır bir suçlamadır. Bu mesajı verebileceğin tıynette insan olmadığını düşününce de intihar etmiyorsun.
Bu hayatta değerli birşey olmadığına inanıldığı an ; oluşan ve nihayetle sonuçlanan girişimdir. Yolun bitişini görme isteğidir. Zaten gelecek olanın gelmesini bolca dilemek ve gelmeyince eyleme geçmektir.
Asil bir tavırdır, ölüme gitmek saygı duyarım. Asil bir tercihtir, başaranları tebrik etmek lazım.
Tabiki yanına gittiğimizde...
