sene; 1999 ben o zaman tanıştım internetle. belki de öyle zannettim.
ay-net internet cafe var evin az ötesinde, yeni açılmış. bulunduğum şehirde açılan ilk internet cafe. bu nedenle bilgisayar ve internetle pek tanışık olmayan bir şehrin, bu internet cafeye uzay mekiği minneti göstermesi tabiatıyla doğaldı. ben de gittim. o zaman da bu işlerden bir b.k anlamıyordum. şu sıralar da bir b.k anlamıyorum galiba. besg in girdiği bol bakınızlı entrylere baktım da harbiden bi b.k anlamıyorum ki ben daha geçen yıl sırf mozilla ya godzilla dedim diye her ortamda daşşah malzemesi oldum. hatta öyle abartan oldu ki adam sevgilisiyle kavga ediyor, kızın suratı mahkeme duvarı, sırf kız gülsün diye; "pyg mozillaya godzilla dedi biliyor musun" deyip ortamı yumuşatanlar oldu. hayırlara vesile oldum.
neyse asıl mevzuya dönecek olursak, ben yine o sessiz, sakin ama bir o kadar da güzel anadolu şehrindeyken internet denen peygamber icadı şehrimize teşrif etti.
mekan; ay-net internet cafe. giriyorum içeriye, hemen sacit abi karşılıyor beni...
- hoşgeldin pyg
+ hoşbulduk abi, boş masa var mı?
- hee var. mırc mı, araba yarışı mı, internet mi? (evet soru aynen bu zira mantalite de böyle)
+ abi internet
- 8 numaraya otur. (ne farkediyorsa her bilgisayarda her bi bok var zaten, hepsi aynı, olay sacit abinin egosantrik kaygılarından ileri geliyor esasında)
oturup açıyorum explorer penceresini, adres çubuğundaki ok işaretine tıklıyorum, ve önceden girilmiş adresler karşıma çıkıyor akabinde bunlardan birini seçip takılıyorum. babamın çalıştığı daireden biliyorum bunu da. enver abinin bilgisayarında penis com diye bi site hep geçmiş sayfasının en başında dururdu. babam, çok delikanlı adam der enver abi için ama ben bunu yadırgamam ki babam penis.com un içeriğini bilmez. [lan enver abi gay mı bea hala içimi kemirir bu düşünce]
ben bu internet denen dalgayı alışkanlık edintikten sonra, sınıf arkadaşım servet de bu olaya ilgi göstermeye başladı. "abi nolur bana da öğret çok merak ediyorum" ayaklarına yattı. cafede harcanılan zamanın ücretini servet in sırtına vurmak şartıyla yine ay-net internet cafe ye gittik.
servet: hadi girelim abi, aç bakalım
pygmalion: dur ok işaretini tıklayacağım
servet: e tıkla hadi
ok işaretini tıkladım. ama bir b.k yok. boş. önceden girilmiş hiçbir sitenin ismi yazmıyor. işin asıl faciası şu ki; ben internette bir sayfaya ulaşmak için o sayfanın adının yani adresinin adres çubuğuna yazılması gerektiğini bilmiyorum.
servet: olm ne oldu lan?
pygmalion: olum ok işareti boş çıktı
servet: e yani? ne oldu şimdi?
pygmalion: olum demek ki bugün internet yok
servet: olum benim şansım a.q, biliyordum böyle olacağını
pygmalion: olum görüyorsun ok işareti boş, yok abicim bugün internet
servet: hay a.q
***
şimdi bu nerden kafana esti diye sorabilirsiniz, yanıtlayayım hemen;
az evvel servet messengerde oturum açtı.
srvt... @turkcoder.org (dağda ya da sanalda farketmez, biz bu vatan için varız) şimdi oturum açtı.
hacker olmuş bizim servet. ne diyeyim servet be a.q senin.
dünya'nın yeni sosyallik biçimi.. zevklerimize, alışkanlıklarımıza kadar giren tanımlanamayan güçlerin, bizleri asimile edip etkisizleştirme çabalarının en fazla vuku bulduğu alan..
(bkz: seni sevmiyorum)
- sen şimdi bununla internete de girersin
+ modem yok
- virüs bulaşır sonra
+ modem yok
- uğraş dur. formattı, resetti
+ abi sen beni dinliyor musun?
- ................
+ modemimiz yok birrr... internet için başvurdun mu ptt'ye ikii.
- şimdi müşteri bize mail atsa göremeyecez mi?
+ rabbi yessir vela tuassir inni küntü minezzalimin...
- veladdallin.. amin. eheheheh
dünyanın gelişmemiş ucundaki çirkin erkeklerin, dünyanın gelişmiş ucundaki kadınlara bakarak masturbasyon yapmasını sağlayan teknoloji.
eğlence tarafını çıkardığınız zaman kullanımı yarıya iner.sadece yararlı bişeyler yapmak için kullanılsa şu anda hepimiz en azından gerçekte kullandığımızın yarısı kadar kullanıyor oluruduk.
hastalığım haline gelmiş müthiş icat. keşif de olabilir. birbirinden habersiz milyonlarca bilgisayar olabilirdi pekala. televizyonda ciddi anlamda bir hastalık olarak bilgisayar başında zaman geçirmenin ele alındığını izlemiştim. bilgisayar başında zaman geçirmenin en büyük iki sebebi oyun ve internet. ben oyun oynamayan bir insan olarak internetin günlük yaşantım üzerinde ciddi kontrolü olan bir şerefsiz olduğuna inanıyorum. ben onu kontrol edemiyorum, o beni idare ediyor. bir gün internete girmesem ikinci gün sanki uzun süredir insan içine çıkmamış gibi saldırıyorum, sözlük kıs kıs gülme, senin de payın var, gıcık oluyorum lan sana da, yediniz lan ömrümü, neyse ki gözlük numaram yaşımla beraber büyümüyor. virüslerden bulasın.
safi zarardır. televizyonda adamlar bangır bangır bağırıyorlar efenim. çocuk pornosu mu dersiniz, gamze özçelik olayı mı dersiniz zapzararlı bişidir. en asil duygunun insanı olan aile babası çocuğunu ödev ararken gördüğünde gururlanır bilirsiniz. hatta
- evlat sen bu aleti baya baya kullanıyosun
+ öğrendik işte baba
- nabıyon sen şimdi
+ atatürk'ün hayatını ödev verdi örtmen onu arıyom
- aferin. ödev yap diye dünyanın parasını verdik merete ama aferin
+ işte bak buldum baba açılıyo sayfa
- bu ne lan
+ baba sorma ya virüs bulaştı böyle kendiliğinden sayfalar açılıyo
- oha anadan üryan lan bunlar
+ baba virüs işte
- ne biçim virüs lan bu it kapa şunu
+ baba yapma yaaa
- nerde lan fişi bunun
vardır böylesi zararları efenim. hatta internet kafeye gider sizden önce kimin oturduğunu bilmeden oturursunuz bir bilgisayara ve kafeciye seslenirsiniz.
+ ya ben msn açacaktım ama bunda bisürü sayfa açılmış kapatamıyorum
- naptınız ki
+ ya ben bişi yapmadım böyleydi oturduğumda 10 dakkadır kapat diyorum diyorum inadına açılıyo sayfalar
- hımm bi reset atalım bakalım
hey gidi hey.
senelerden 1996 olması lazım taşradan istanbul'a gezmeye gelmişim. o güne kadar görmemişim bu internet denen şeytan icadını. zeki adamız internet dedikleri bir zımbırtı var farkındayız ve lakin dokunmuşluğumuz yok tenine. hani elimize geçse şöyle çatır çatır sörf yapacağız ama taşrada nâmünkün böyle şeyler. o zamanlar bizim oralarda "bir arkadaş girmiş olm süpper bi şey"den öteye gitmemiş hakkında duyup ettiklerimiz. gazetelerde haberler çıkıyor, arada televizyonda görüyoruz interneti o kadar.
gelmişim istanbul'a. abim hasbelkader paraya kıymış mmx işlemcili bir bilgisayar almış eve. bilgisayarla tanışıklığım eskiden beri var el bilgisayarıyla gerdeğe giriyorum tabi. daha kendi klavyeme kahve dökmüş felan değilim. neyse oturmuşum başına bilgisayarın karıştırıyorum orasını burasını. abim hayatımın geri kalanına hükmedecek cümleyi kuruyor; internete bağlanabiliyorsun buradan!
lan yapılır mı daha eril olmamış bir delikanlıya bu? tertemiz dimağlar bu kadar hoyratça karartılır mı? sen ne dediğinin bu gencecik körpe çocuğu hangi yola soktuğunun farkında mısın?
hadi ya nasılmış felan derken dial-up'ın o orgazma yakın heyecanı veren sesini dinleyerek bekliyorum bağlantıyı. ahanda iki bilgisayar birden yanıp sönüyor.
hayda bre diyerekten açıyorum internet explorer'ı bakıyorum salak salak. tamam internete girdik de bu sayfalara nasıl ulaşacağım bilmiyorum.
o zamanlar ece erken çıtı pıtı bir hatun. yeni yeni parlamaya başlamış yıldızı. klip 96-97 felan diye giden bir seri vardı işte onları yapıyor. programında ekranda arada web sitesi görünüyor. sitesinin reklamını yapıyor vs. hafızada kalmış tek adres bu yazıyorum adres çubuğuna basıyorum entera aha internetteyim!
sitede ne vardı hatırlamıyorum. hatırladığım tek şey bir arkadaşlık sitesinin reklamı. ne ki lan bu diyip giriyorum, üye oluyorum, chat yapıyorum. geceleri abim uyuduktan sonra sabahlara kadar hatun kaldırmaya çalışıyorum felan. chat odalarında yarı-tanrı elamanlar var birilerini atıyorlar birilerini kral* yapıyorlar hayret ediyorum. bir ay böyle devam ediyor bu. ama hâlâ siteye girebilmek için önce ece erken'in sayfasını açıp reklama tıklıyorum.
sonra taşraya dönüyorum. ne bir internete cafe var ne başka bir şey. derken bir süre sonra süper akıllı bir girişimci internet cafe açıyor. dalıyorum içeri. abi diyorum şuraya gireceğim ben yüzüm kızararak. hani alemde şeklimiz de var ne işin var arkadaşlık sitesinde bakışlarına maruz kalıyoruz. mirc diye bir şey açıyor bana yazıyor bir adres. diyorum bu işler böyle değil. sus diyor öğreneceksin. demez olaydın lan!
sonraki iki yılım internet cafelerde o server senin bu server benim gezmekle geçiyor. bu arada operatör oluyorum, ircop, oluyorum, admin oluyorum. server açıyorum. site kuruyorum. hayatım hâlâ chatten ibaret.
chat yapmayı bıraktıktan sonra başlıyor internet. başlamaz olasıca. hâlâ şu makinanın karşısında isem bunun tek müsebbibi abimdir tutanaklara geçile!
