aynada kendi gözlerinin içine baktığı andır. var oluşun anlamsızlığını görür ve kendinden kaçası gelir insanın, sığınacak yer arar, karışır kalabalıklara. oysa kendinden kaçmak ne mümkün.
ecel terleri döktüğü andır. gerçekler tokat gibi çarpar yüzüne insanın. kendinden nefret edersin ama sonra insansın ya devam edersin kendini sevmeye. her yüzleşme de, yeni bir senden ibarettir bu anlar.
kafasında çözümleyemediği, çözümlemekten kaçtığı derinlere attığı sorunuyla burun buruna gelmesini sağlayan ani bir olay yaşadığı zamandır.
misal küsmemen gereken birine küssündür. ve birgün bir arkadaşının bir yakını aniden ölüvermiştir.
al sana yüzleşme anı...
