en muvaffak olduğun, en gururlu olduğun ve böbürlenmelerin tavan yaptığı zirve dakikalarından sonra boş bir duygu kaplar insanı. işte bu boşluğa iten milyonlarca düşünceden birisi de ne yaparsan yap günün birisinde karıncalara yem olacağın gerçeğini değiştiremeye yetmeyeceğidir.
vefasız dostlara sahip olduğunu öğrendiği andır. acı da olsa bu gerçeği öğrenmek çekilen sıkıntıları bir kat daha artırır. zamanında siz iyiyken iyi olan insanların sonra sırt çevirdiğini görmek. acı bir tecrübedir.
20 li yaşların başında, kişiliğin daha yeni yeni yerine otururken en güvendiğin arkadaşlarından birinin seni yerin dibine geçene kadar eleştirmesi ve senin bi s.ktir git diyememen.
endüstri mühendisliğini kazandığım gün, etrafımdakilerin "hadi ya üzülme", "öğretmenlik falan daha iyi bir şey kazanamadın mı ?" dediği an. Üzüldüm lan, çok üzüldüm.
