hicbir gucun kalmadıgını farkettiginde . birseyler yapmak icin kendini iteklemeye calıstıgında dahi bunu becerememek . problemler her ne ise kendi basına akıl mantık suzgecinden gecirememek ve yuzlesememek .derdinin cok salakca oldugunu farkedip o derdine takılı kalmak. kendini salak gibi hissetmek
üniversite bitmiş, askerlik bitmiş halde iş ararken işverenler tabir edilen ilkokul mezunu kişilerin köle satın alıyormuş gibi bir dişimize bakmadığı kaldığı halde kendine bakmadan beğenmemesi ve biz sizi ararız sözünün söylenmesi ile başlayan hissiyattır.
An mı? Ne an ı ya,hayatım öyle geçti resmen,evet "hatalı sürüm" olduğumun farkındayım ve ne zaman geri alınacağımın merakı içindeyim. Ama ayrıntıya girmek gerekirse en çok sevgilimin olmadığı zamanlar kendini en değersiz hissettiğin andır. Bir de saçların kirliyse, bir de yeptığım espriyi kimse anlamamış, tekrar edip hala reaksiyon almadıysam.Bir de o gün kimseden telefon almamışsam, bir de yukarıda arkadaş da yazmış ondan araklıycam gibi olcak ama değil, bu benim içimde ayrı bir yaradır.Bu konuda sayfalar dolusu kitap yazabilir, belgesel çekebilirim. Evet anketörler neden benle konuşmaz ya, neyim eksik?
kimse tarafından düşünülmediğini, umursanmadığını düşündüğün andır.
kaybettiğini ve hep kaybedeceğini anladığın andır.
yaşının geçtiğini, ertelediğin şeylerin artık yapılamayacak yerde durduğunu anladığın andır.
sadece nefes alıp veren ve bir gün bunuda yapamayacak olan bir varlık öte birşey olmadığını anladığın andır.
artık umrumda değilsin denilen bir an vardır ya sen gülümserken gözlerinin içine baka baka seni tanımıyormuşcasına yürüyüp giden insana arkasından bakmak vardır ya ..
ilkoluda yapılan doğum günü partilerine davet edilmediğin zaman olan şeyin aynısı işte.
bir boka yaramadığı, günlerini evde boş boş oturarak geçirdiği her andır efendim. yok cevap atılmayan mesajmış, yok sevgilinin terslediği anmış bunlar hep bok püsür.
insanın aylardır görmediği * bir arkadaşıyla başka bir yerde karşılaşınca onun tokalaşıp kendisine sadece 'görüşürüz' diyip ayrıldığı andır. insanı zorla düşündürmeye sevk eder,'acaba ben mi çok çekilmezim ki böyle bu kadar önemsenmiyorum' diye.
yabancı bi ortama ilk girdiğinde diğerlerının farklı telden calmasıyla olusur genelde.. herkesın bıldıgı bı konuda acılan sohbete fransız kalır ya hanı aptal aptal gulumsemeye calısır anlamadıgı halde (ortama beraber gittigi arkadasna ayıp olmasın dıye)..
