kendini nereye koyduğunu unutan insanın kendini bulma çabasıyla başlar her şey.
kendini aramasının tek sebebi kendine veremediği anlamlardır. kendini bir anlayabilse belki o zaman diğerlerini de anlayabilecek ve daha mutlu olabilecektir. kendini anlamak, evreni anlamaktır. sanaıl olan bir görüntü ne derece anlaşılırsa insan da kendini o derece anlar.
insan hayatı boyunca arar kendini
sorgular kişiliğini doğduğu andan itibaren
konuşmayı söktüğünde başkalarına sorar kendini
ama cevap alamaz...
okumayı söker insan.bu sefer kendini romanlardaki karakterlere benzetir ama asla tam olarak uyduramaz kendine o hayatı,kişiliği,karakteri
yine bulamaz kendini...
yazmayı söker insan günlük tutar,mektup yazar kendine,başkalarına
ama yine bir sonuca varamaz...
en sonuda acı gerçekle karşılaşır aslında aradığı sorusu olmayan bir cevaptır
ne kadar uğraşsada bulamayacağını anlar kendini...
sonra etrafına bir bakar saçı ağırmış,elleri ayakları tutmaz olmuş,önünde bir ton tansiyon ilacı.aslında yaşlanmıştır.
"sonunda bir şeyler anlıyorum" derken karşısında azraili bulur...
