hayatı anladığımda 'Yeryüzünde evrenin seyredilebileceği noktayı bilseydim, oraya koşar, toprağa bir kazık sokar, ona asılır ve düşerken dünyayı da peşime katarak kendimi boşluğa atardım' diyen loe malet'e kulak verirdim.
bütün hırslarını, öfkelerini, kırgınlıklarını bi kenara bırakmak olmalı.
yakmadığın mumu yakmalı, giymediğin elbiseyi giymeli, aramadığın arkadaşını aramalısın. çünkü zaman çok acımasız ilerliyor. bu yüzden ne kadar az ''keşke'' o kadar iyi.
