kendisine olan inancını kaybetmesidir. insanın başına ne gelirse gelsin, halen kendisine olan bir inancı varsa, yaşama dair umutları varsa tekrardan ayağa kalkıp bütün sıkıntıları bir kenara bırakıp mücadele edebilir. ama ne zaman ki kendisine olan inancını kaybederse benliğini, varlığını da kaybetmiş olur. işte asıl o zaman canı yanar. bir nevi ölür yani. (bkz: öldürmeyen her acı olgunlaştırır)
bazen okul is guc neyse kacip en sevdiklerinle bi gun gecirirsin baya mutlu guzel bi gundur. sonra aksam eve donerken bugun baya mutluydum ama bumudur hayat demekten alikoyamassin kendini yine bosluga dusersin tatmin olmazsin. oysaki cok guzel bi gundu daha ne olabilirdi ki?
