boyumun uzamadığını hissettiğim an
akrabaların artık harçlık vermemesi
sürekli gelen evlenme hissi ve babalık içgüdüsü
babamla ciddi muhabbetleri tartışmam.
beşiktaş'ın maçına gittiğim andır. aile konya da ve bende orada doğup büyüdüm. beşiktaş konya'ya geldiği zaman maçlarına giderdim ama hep konyaspor tarafına girerdik tek başıma da beşiktaş tarafına girmeme izin vermezlerdi başıma bir şey gelir diye. kaç kere harçlıklarımdan biriktirip istanbul'a gitmek için izin istedim ama izin vermediler. ama üniversiteyi kazanıp geldim istanbul'a ve arkadaşla beraber gittik maça rakip trabzonspor. internetten şuradan buradan falan baya bir beste ezberlemiştim ama binlerce kişiyle beraber söylemek hiç nasip olmamıştı. neyse iki üç beste söylendi istiklal marşı okundu ve eller kalktı havaya. ooooo şşşş bir iki üç beşiktaş beşiktaş lay lay lay lay lay oooo beşiktaş... bir yandan stadı izliyorum herkes zıplıyor muazzam bir görüntü bir yandan ilk kez beşiktaş maçına gelmenin mutluluğuyla hönkürüyorum bir yandan da düşünüyorum ne ara bu kadar vakit oldu ne ara maça gitmek için izin istemez oldum. tam o an işte.
Herkes ama herkes arkasını dönüp gider böyle içiniz yanar konuşacak, içinizi dökecek birini ararsınız. Ama kimse dönüp de neyin var demez. Bütün üzüntünüz ve acılarınız ile başbaşa kalırsınız. işte bu büyüdüğümü anladığım andı.
