küçükken daha çok üzülürdüm daha çok sevinirdim. Güzel bir yere giderken veya müthiş bir manzarayı izlerken daha derinden bir heyecan ve mutluluk duyardım. Şimdi sadece baktığım şeyin güzel olduğunu biliyorum ama tam olarak hissedemiyorum.
ne eskisi kadar nefret ediyorum, ne eskisi kadar bağışlamazım ne de eskisi kadar sevebiliyorum bir şeyleri.
Büyümenin verdiği bilinçle bireyin yapmadığı hareketlerdir.
Mesela annemin elinden tutup yürürken elini bırakıp ortalıkta koşturmak çok hoşuma giderdi ***
Ama şimdi "Koş lan adam ölüyo!" ya da "Koşsana canını kurtar lan" deseler afedersin s..sen * koşmam.
Neden mi ?
Çünkü ağır abi triplerindeyim ahaha.
Şaka tabii ki.
hayallerinin gerçekleşmemesinin yanında gelen hayal kırıklığıyla birlikte nefret duygusunun öğrenilmesi sonucunda acımasız olan hayata acımasızca saldırmak ve sonucunda kaybedilen masumiyet.
