Bunun en başında kötü ve geçimsiz iş arkadaşları gelir maalesef.
sekiz dokuz saat çalışma saati gözönünde bulundurulduğunda, Dedikoducu, fitne ve kıskanç iş arkadaşlarınız varsa yolunuz, iş yoğunluğunuz, ücretiniz veya çalışma koşullarınız ne olursa olsun insanın motivasyonunu ve üretkenliğini yitirmesine birebirdir. en kötüsü işiniz veya kurumunuz ne olursa olsun; bu gibi davranışlar giderek daha fazla prim yapıyor ve her geçen gün yaygınlaşıyor. bu insanlar ve davranışları, olağan ve hatta sempatik gösterilmeye çalışılıyor.
Menfaat ve çıkarlar söz konusu olduğunda insanların bir yere kadar bu davranışları anlaşılabilir elbette. Fakat son derece basit ve ucuz şeyler veya sebebi bile olmaksızın, salt kıskançlık ve çekememezlik bu işte çok anlamsız ve saçma. Ne için, ne kadar basitleşebileceğini sanırım insan kendisi belirliyor. Üstelik magazin gazetelerinin ikinci sınıf psikoloji manipülasyonlarının aksine moral de vermiyor ve hiçbir üretkenliği de yok.
Sizin buna karşılık vermiyor olmanız ise; tercih sebebiniz olabileceği, kendinize yakıştıramıyor olmanız gibi etik bir tutum ve davranış olabileceği kimsenin aklına gelmiyor nedense. acizlik veya yetersizlik olarak değerlendiriliyor. Uzaklaşmak ve mesafe koymak ise giderek daha fazla yalnızlaşmanıza neden oluyor. kuyruğunu ısıran yılan durumu kısaca.
Arada bazen dinliyor, merak ediyor ve eğleniyormuş gibi yapmak zorundasınızdır.
- geç veya düzensiz ödenen maaşlar.
- bi .ikimden anlamadığı halde sürekli işlere burnunu sokan patron.
- işin en acısı, patron kıyağıyla, "hamili kart" yöntemiyle ofise seneler önce alınıp, bir fifi misali ofiste beslenilmeye başlanmış ve sonra bir de "amir" yapılmış -ki götümün amiri afedersiniz-, burhan altıntop kıvamındaki nefes alan canlılar.
- hic bir zaman yetmeyen maaş.
- arkanizdan binbir turlu entrika ceviren is arkadaslari.
- aslinda hic bi boktan anlamayan kafasi bile basmayan insanlari basiniza mudur diye dikmeleri...
