Bakın insanı hayatta dengesizlik kadar yoran bir şey yok.
insan sürekli kötülüğe bile alışıyor. Gardını alıyor, kendini savunuyor. Ama bir iyilik bir kötülük oldu zaman şaşırıyor. Bazen çok severken bazen nefret edebiliyor ki bu insanı ten kemiren bir durum.
Yeşilçam’daki kötü adamları bile sevdik. Ama dengesizleri asla.
Saygısız insanlar, dünyayı kendi etrafında dönüyor sanan insanlar, yurt hayatı, aptal insanlar, yavaş hareket eden insanlar, insanlar, insanlar ve insanlar.
kemalist veya alevi arkadaşa sahip olmaktır. ulan bunların biri 7/24 atasından dem vurur kafa ziker diğeride gün boyu hz ali hasan hüseyin kerbela şah ismail söylemiyle yıpratır. bikaç böyle çocukluk arkadaşım var beni hayattan soğuttular fena yordular yeminle. evet..
artık kimseyle tartışacak gücüm kalmadı. anladım ki ne kadar tartışsan da faydasız. boşu boşuna kendini yıpratıyorsun. ne yaparsan yap öküz yine öküz, çomar yine çomar. he deyip geçiyorum.
