başka bir insandır.
Ve yine o insanı insan yapan başka bir insandır.
Her insan aslında bir başkasının katilidir.
Istemeden ya da isteyerek.
Ve her insan kendi cinayetini ön koltuktan izler.
sevgisizlik. sevginin karşılığını görmemek, hep ikinci plana atılmak. hayatında seni özel hissettiren, sana gerçekten değer veren ve bunu hissettiren birinin olmaması.
kedim kucağımda uyurken duygusuz kalamıyorum arkadaşlar, gidin bi evcil hayvan edinin insanları sevmek yerine bütün sevginizi ilginizi sevgiye aç hayvanlara enjekte edin. insanı duygusuzlaştıran en sevdiğinin artık hayatında olmamasıdır, fazla sevmeyin insanları, bilakis gereksiz insanları.
çok sevdiğiniz bir insanın "asla yapmaz" dediğiniz şeyleri yapması insanı başta mahvediyor. sonra duruma alıştıkça acı çekmekten ziyade bir soğukluk ve burukluk hissediyorsunuz.
terkedilmek. ilk aşamada çok üzülünür herşey onu hatırlatır. ikinci aşama boşver o kaybetti dersin, bi süre böyle idare etmeye çalışırsın. üçüncü aşamada alışmaya çalışırsın hayat devam ediyor sonuçta. dördüncü aşamada duygusuzlaşır aynısını sen yapmaya kalkarsın, ancak kişiliğinde karekterinde böyle bir şey yapmak yoksa, ben niye böyle birşeyi hakettim dersin dövünürsün yine üzülürsün başa sararsın.
sevmediğin biriyle bir hışımla seks yaparken,gözünün önüne sevdiğin kadının gelmesi akabinde konsantrasyonunu yitirip bir hayvan misali duygusuzca git-gelleri hızlandırıp boşalmak.
