Elindekilerle yetinmemeleri, daha çok şey şey istemeleri. Oysa o kadar çok şeyimiz varken daha çoğunu istemek ve onu almak mutluluk vermez ki bize tam tersine doyumsuzluk verir sadece.
bir şey, bir olay olduğunda bunun sadece olumsuz tarafini görüp kendilerini mutsuz etmeleri. oysa her şeyin iki sonucu vardır; gülücüklü gözlükler varken neden mutsuz gözlükleri takıyoruz? ya da mutluluk her yanda üzülmek için dinozor olmak gerekmez mi?
Boş yetişip kendilerinin farkına varamamaları. Neyden hoşlandıklarını bile bilmemeleri. Ne istedikleri hakkında en ufak bir fikirlerinin bile olmaması. Her konuda gözü yükseklere dikmeleri...
