fazla narsist fazla koyun fazla cahiller. nasıl sevebilirim ki onlar yüzünden benim ve onlar gibi düşünmeyen insanların hayatları mahvoluyor. üfleyince geçmiyor maalesef bazı yaralar.
insanın nankörlüğü, aç gözlülüğü, her zaman daha fazlasını istemesi, kendi lanet çıkarları için yapamayacağı hiçbirşeyin olmaması, insanlara ve insanların hayatlarına hükmetme hakkını iğrenç bir egoyla kendinde bulması gibi sayfalarca sıralanabilecek durumlardır.. doğada ki en aşağlık veya en değerli varlık olmak insanın elindedir.. bu bir seçimdir.. hemde çok az kişinin bilincine tam olarak varabileceği dev bir seçim..
kibirli, egolu havalı insan olmaları ve tüm bu özellikleri gereksiz bir şekilde sergiliyor olmaları. hani dersin ki , hak ediyor yakışıyor, hayır. ne kadar öyle bir tavır takınmaması gereken insan varsa, kibirli egolu havalı.
başlıca sebep insan olmalarıdır. bir insan uygun şartlar oluştuğunda her türlü haltı kayıtsız şartsız yiyebilir. bugün cok sevdiğin bir insandan ertesi gün nefret edebilir s.kmek ister hale gelebilirsin.
neden? insan olmasından tabi ki. değişir insan, bugün iyi yarın kötüdür.
o yüzden temelde insan olmamız nefret edilmemiz ya da nefret etmemiz için temel ve yeterli bir nedendir.
bundan sonra yazılacak herşey işin sadece ayrıntısıdır.
çocukken yalnız kalmaktan korkarsın. her zaman çevrende insanlar olsun istersin. büyümeye başladığında bu durum değişir. insanlardan soğursun. soğumak için sebeplerin vardır elbette. ilk hatanda seni yalnızlıkla cezalandırırlar. en ihtiyacın olduğu durumlarda seni duvarlarla baş başa bırakırlar. sonra fark edersin ki yalnızlık seni daha iyi anlıyor. gerçek dostun yalnızlık olur. sen ağlarken seni dinlemesini bilir çünkü. bazen banyoda ağlarken duvarlarda yankılanır sesin. ama kimse duymaz seni.
yalnızlığı kimse sevmez aslında, zorla sevdirir insanlar. bağımlısı eder kendine.
biri, tek doğrunun kendisi olduğunu sanan beyinsiz; diğeri, benliğinden kendisi bile memnun olmadığından ve özgüvensizliğinden farklı yüzlere sığınan ahmak.
