özellikleriyle alay ettiği kimseyi sevip sevmemesi pek mühim olmamakla birlikte onu tanıyıp tanımaması dahi önemli değildir. bu kişi malzeme sıkıntısı çekmez, karşısındakini fazla incelemeye gerek duymaz. kendi zevkine uymayan bir şey gördüğünde veya fiziksel bir kusur gözüne çarptığında hele bir de yanında , söyleyeceklerine bir iki kıkırdayan yandaşı varsa başlar bol keseden atıp saçmalamaya.
insan kendini az çok tanır. hemen herkes eksik yönlerini az çok örtbas etmeye çalışır tabi çoğumuzun yöntemleri farklıdır. işte kimileride bu yolu seçer. başkalarıyla alay ederken yaşadığı suni haz ile kendi eksiklerini gizlemeyi başardığını sanar. aldanır, aldatır ve nitekim yanılır.
başka türlü ezemediğini son çare bu yolla ezmeye çalışmaktır. bu tip insanlar mükemmel görünüşlü olsalar da genelde çok kompleksli ve mükemmeliyetçi olduklarından, ileriki yaşamlarında hazin bir son onları beklemektedir.
sürekli tekrarlanması sonucunda kendisini bir anda kaşı gözü sürekli oynayan, kolu bacağı ayrı gayrı takılan bir insan olarak bulması mümkündür.
işin aslı yanlış bir davranıştır. yapılmaması gerekir. unutulmamalıdır ki hiçbir insan dört dörtlük değildir...
aciz insanların büyük bi haz duyarak yaptığı eylemdir. laf söylediği hangi özellikse kendinde veya bir sonraki neslinde çıkması muhtemeldir. mana vermek iyi bir şey değil derler, Allah yedirirmiş.
sorgulanmasi gereken noktalardan birisi insanlarca normal ve anormel olarak kabul edilen fiziksek ozellikleridir. ornegin bir burun yapisinin sirf cogunlukta oldugu icin normal digerinin azinlikta oldugu icin anormel karsilanip bu ozellige sahip insana farkli bir bakis acisiyla bakmak son derece tuhaftir. aslinda neyin olmasi gereken oldugu asla bilinmez. misal 3 kollu bir insan olsa buna cok tuhaf biri gibi bakariz fakat peki ya olmasi gereken insandaki ucuncu kolsa?
bir nevi kendini tatmin ediyordur, duygularını bastırıyordur alay ederek. bu tipler genelde kompleksli olurlar zaten. * sizin s*çtığınız bok bile daha güzel durur bunun yanında. aldırış etmemek gerekir böyle tiplere.